Most Ludendorffa
Most Ludendorffa (niem. Ludendorff-Brücke) – most kolejowy w niemieckim mieście Remagen (Nadrenia-Palatynat) o długości 325 metrów, zbudowany podczas I wojny światowej w celu zwiększenia efektywności transportu żołnierzy i materiałów wojennych na front zachodni. Autorem projektu mostu był Karl Wiener. Jego nazwa pochodzi od generała Ericha Ludendorffa[1].
Podczas II wojny światowej, 7 marca 1945 został zdobyty przez amerykańską 9 Dywizję Pancerną. Pierwszym żołnierzem na wschodnim brzegu był Amerykanin pochodzenia polskiego Alexander Drabik. Most Ludendorffa okazał się jedynym nietkniętym mostem na Renie w alianckich rękach, a dwie próby jego wysadzenia przez obrońców zakończyły się fiaskiem. Zdobycie mostu nazwano „cudem z Remagen”. Niemcy próbowali zniszczyć most za pomocą samolotów i rakiet V2, ale bez powodzenia. 17 marca 1945 most Ludendorffa w wyniku uszkodzeń zawalił się – 30 amerykańskich żołnierzy straciło życie[1].
Wydarzenia te zostały ukazane w amerykańskim filmie „Most na Renie” z 1969 w reżyserii Johna Guillermina.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b The History of the Bridge. Friedensmuseum Brücke von Remagen. [dostęp 2009-06-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-25)]. (ang.).