Muchomornica płacząca
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
muchomornica płacząca |
| Nazwa systematyczna | |
| Limacellopsis guttata (Pers.) Zhu L. Yang, Q. Cai & Y.Y. Cui Biosystem. Ecol. Ser. 34: 369 (2018) | |
Muchomornica płacząca (Limacellopsis guttata (Pers.) Zhu L. Yang, Q. Cai & Y.Y. Cui) – gatunek grzybów z rodziny muchomorowatych (Amanitaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji: Amanitaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi według Index Fungorum[1].
Po raz pierwszy opisał go w 1793 roku Persoon, nadając mu nazwę Agaricus guttatus. Obecną nazwę nadali mu w 2018 roku Zhu L. Yang, Q. Cai i Y.Y. Cui, przenosząc go do rodzaju Limacellopsis[1].
Niektóre synonimy naukowe:
- Agaricus guttatus Pers.
- Agaricus lenticularis Lasch
- Agaricus megalodactylus Berk. & Broome
- Amanitella lenticularis (Lasch) Maire
- Lepiota guttata (Pers.) Quél.
- Lepiota lenticularis (Lasch) Gillet
- Lepiota vapida (Fr.) Gillet
- Limacella guttata (Pers.) Konrad & Maubl. 1949
- Limacella lenticularis (Lasch) Maire
- Myxoderma lenticulare (Lasch) Kühner[2].
Nazwę polską nadał Władysław Wojewoda w 2003 r.[3] Czasami opisywana jest też jako muchomornica kroplista[4]. Nazwy te są niespójne z aktualną nazwą naukową[1].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Średnica 6–11 cm, u młodych owocników półkulisty, później stożkowaty, w końcu płaski z tępym garbem. Brzeg ostry. Powierzchnia podczas suchej pogodzie gładka, jedwabista, podczas wilgotnej śliska i błyszcząca. Kolor od silnie kremowej, przez jasnoochrową do brązowoochrowej, środek ciemniejszy[4].
Wąskie, wolne, białawe o gładkich ostrzach[4]. Czasami występują na nich krople cieczy, które po wyschnięciu zmieniają barwę na oliwkowozieloną[5].
Wysokość 8–15 cm, grubość 0,8–1,5 cm, walcowaty, pełny i twardy, o bulwiasto zgrubiałej podstawie. Posiada trwały zwisający pierścień, na którym znajdują się krople cieczy, po zaschnięciu przyjmujące oliwkowozielony kolor. Czasami jednak krople te nie występują[5]. Powierzchnia nad pierścieniem jest biała, włókienkowata, pod nim biała i kosmkowato-włóknista[4].
Gruby, biały. Ma mączny smak i zapach[4].
Biały. Zarodniki elipsoidalne lub jajowate, gładkie, nieamyloidalne, o rozmiarach 4–5 × 3,5–4 μm[6].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Występuje w Ameryce Północnej, Europie i Australii[7]. W Polsce gatunek rzadki. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status V – gatunek narażony na wyginięcie[8]. Znajduje się na listach gatunków zagrożonych także w Niemczech, Holandii, Szwecji, Finlandii, Słowacji, Czechach[3].
Grzyb mykoryzowy[3]. Rośnie na ziemi w liściastych i mieszanych lasach, często na obrzeżach dróg leśnych. Owocniki wytwarza od lipca do listopada[3].
Znaczenie[edytuj | edytuj kod]
Grzyb jadalny, jednak nie zaleca się jego zbierania, gdyż łatwo można go pomylić z trującymi muchomorami[5]. Nie powinien być zbierany również ze względu na rzadkie występowanie[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Index Fungorum [online] [dostęp 2024-01-12] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2024-12-01] (ang.).
- ↑ a b c d Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 412, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c d e f Pavol Škubla, Wielki atlas grzybów, Poznań: Elipsa, 2007, s. 377, ISBN 978-83-245-9550-1.
- ↑ a b c Andreas Gminder, Atlas grzybów. Jak bezbłędnie oznaczać 340 gatunków grzybów Europy Środkowej, 2008, s. 193, ISBN 978-83-258-0588-3.
- ↑ Rogers Mushrooms [online] [dostęp 2014-01-03] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04] (ang.).
- ↑ Discover Life Maps [online] [dostęp 2016-01-10].
- ↑ Zbigniew Mirek i inni, Czerwona lista roślin i grzybów Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, PAN, 2006, s. 66, ISBN 83-89648-38-5.