Przejdź do zawartości

Mykoła Medin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mykoła Medin
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Mykoła Ołeksandrowycz Medin

Data i miejsce urodzenia

4 maja 1972
Nikopol

Wzrost

184 cm

Pozycja

bramkarz

Informacje klubowe
Klub

Dnipro Dniepropetrowsk

Kariera juniorska
Lata Klub
1975–1976 Kołos Nikopol
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1988–1996 Dnipro Dniepropetrowsk 86 (0)
1994 Metałurh Nikopol 5 (0)
1997 Urałan Elista 20 (0)
1998–2005 Dnipro Dniepropetrowsk 119 (0)
2006–2007 Tawrija Symferopol 0 (0)
W sumie: 230 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
198?  ZSRR U-18 ? (?)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2008– Dnipro Dniepropetrowsk (asystent)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Mykoła Ołeksandrowycz Medin, ukr. Микола Олександрович Медін, ros. Николай Александрович Медин, Nikołaj Aleksandrowicz Miedin (ur. 4 maja 1972 w Nikopolu w obwodzie dniepropetrowskim) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji bramkarza, trener piłkarski.

Kariera piłkarska

[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Rozpoczął grać w piłkę nożną jeszcze ucząc się w szkole[1]. Wychowanek DJuSSz Kołos Nikopol. Pierwsze trenerzy - N.A.Borowikow i W.A.Zełenski. W wieku 16 został zaproszony przez trenera Jewhena Kuczerewskiego do Dnipra Dniepropetrowsk[1]. Najpierw występował w drużynie rezerw, w 1991 został mistrzem ZSRR spośród drużyn rezerwowych. W czasie kiedy trenował Mykoła Pawłow został pierwszym bramkarzem Dnipra[1]. W końcu 1994 jeden miesiąc bronił barw rodzimego klubu Metałurh Nikopol. Potem bazując na piłkarzy tego klubu zorganizowana była reprezentacja Sił Zbrojnych Ukrainy[2], która występowała w eliminacjach mistrzostw Europy. W jej składzie odbył służbę wojskową po zakończeniu studiów wyższych[2]. W 1995 doznał kontuzji i półtora roku stracił na rehabilitację[3]. Stracił miejsce pierwszego bramkarza[1], dlatego w 1997 zgodził się na propozycję trenera Pawła Jakowenki przejść do Urałanu Elista[1]. Po roku występów powrócił do Dnipra[1], gdzie został pierwszym bramkarzem klubu. W 2004 ponownie doznał kontuzji[3]. W lutym 2006 podpisał roczny kontrakt z Tawriją Symferopol[4], jednak rozegrał tylko 1 mecz w Pucharze Ukrainy. Po zakończeniu kontraktu powrócił do Dnipra, gdzie Wołodymyr Horiły zaproponował mu pomagać mu trenować drużynę rezerw[5]. W styczniu 2007 postanowił zakończyć karierę piłkarską[6]. W czerwcu 2007 rozegrał swój pożegnalny mecz pomiędzy drużyną Medina i Przyszłością Dnipra (rezerwiści)[7].

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

W końcu lat 80. XX wieku występował w juniorskiej reprezentacji Związku Radzieckiego na Memoriale Walentina Granatkina[1].

Jesienią 2001 dość niespodziewanie trafił do listy powołanych do narodowej reprezentacji Ukrainy na mecz z Polską. W październiku 2002 powołany przez Łeonida Buriaka na eliminację do Mistrzostw Europy 2004[8]. Również był powoływany do reprezentacji przez Ołeha Błochina[3].

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

Przez kilka lat po zakończeniu kariery zawodniczej został bramkarzy w drużynie rezerwowej Dnipra[9].

Sukcesy i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy klubowe

[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy indywidualne

[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]