Nadleśnictwo Daleszyce

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nadleśnictwo Daleszyce
Siedziba

26-021 Daleszyce, ul. Zakościele 7A

Reg. Dyr. Lasów Państwowych

RDLP Radom

Rok utworzenia

1918, 1993, 2007

Obszar

12 414, 38 ha

Liczba obrębów

2

Liczba leśnictw

8

Obręby
Daleszyce
Szczecno
Leśnictwa
Włochy
Sieraków
Cisów
Niestachów
Marzysz
Radomice
Trzemosna
Łuczewnica
Strona internetowa

Nadleśnictwo Daleszyce – jednostka organizacyjna Lasów Państwowych podległa Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Radomiu. Siedziba nadleśnictwa znajduje się w Daleszycach, w powiecie kieleckim, w województwie świętokrzyskim.

Nadleśnictwo obejmuje część powiatu kieleckiego. Graniczy z Świętokrzyskim Parkiem Narodowym[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Nadleśnictwo Daleszyce powstało w listopadzie 1918 i istniało przez cały okres międzywojenny. Podczas II wojny światowej tutejsze lasy mocno ucierpiały w wyniku rabunkowej gospodarki prowadzonej przez Niemców.

Po wojnie utworzono Nadleśnictwo Szczecno, w skład którego weszły lasy prywatne znacjonalizowane przez władze komunistyczne. 15 listopada 1972 Nadleśnictwo Szczecno przyłączono do Nadleśnictwa Daleszyce. 1 stycznia 1976 Nadleśnictwo Daleszyce zostało zlikwidowano, a należące do niego lasy włączono do Nadleśnictwa Łagów.

1 stycznia 1993 przywrócono Nadleśnictwo Daleszyce. Istniało ono do ponownej likwidacji 1 grudnia 2003, gdy zostało podzielone pomiędzy nadleśnictwa Łagów i Kielce. Jednocześnie Daleszyce zostały siedzibą Nadleśnictwa Kielce. Jednak już 1 stycznia 2007 Nadleśnictwo Daleszyce zostało przywrócone w poprzednich granicach.

Powierzchnia nadleśnictwa wynosi 12 414, 38 ha[2].

Ochrona przyrody[edytuj | edytuj kod]

Na terenie nadleśnictwa znajdują się trzy rezerwaty przyrody:

Drzewostany[edytuj | edytuj kod]

Typy siedliskowe lasów nadleśnictwa (z ich udziałem procentowym):

Gatunki lasotwórcze lasów nadleśnictwa (z ich udziałem procentowym):

Przeciętna zasobność drzewostanów nadleśnictwa wynosi 282 m3/ha, a średni wiek 77 lat.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]