Nadwrażliwość kontaktowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nieokreślone kontaktowe zapalenie skóry wywołane przez nieokreślone czynniki
Contact dermatitis
ilustracja
Klasyfikacje
ICD-10

L25.9

Nadwrażliwość kontaktowa – nadwrażliwość na różne substancje kontaktujące ze skórą i błonami śluzowymi (metale i ich stopy, lateks, leki, żywice, rozpuszczalniki oraz materiały takie jak jedwab, wełna, skóra, substancje pochodzenia roślinnego, kosmetyki).

Nadwrażliwość kontaktową można podzielić na:

Fazy nadwrażliwości[edytuj | edytuj kod]

Występują dwie fazy tej nadwrażliwości:

  1. Faza uczulająca - komórki Langerhansa pochłaniają hapten podany naskórkowo, migrują do lokalnego węzła chłonnego i prezentują go antygenowo swoistym komórkom T.
  2. Komórki Langerhansa z kompleksem hapten-nośnik wędrują z naskórka do skóry. Dochodzi do prezentacji antygenu komórkom T pamięci CD4+. Aktywowane komórki CD4+ uwalniają IFN γ, a ten z kolei powoduje wzrost ekspresji MHC klasy II i ICAM-1 na komórkach Langerhansa i na komórkach śródbłonka naczyń włosowatych. Dochodzi do aktywacji keratynocytów, które uwalniają cytokiny prozapalne: IL-1, IL-6 i GM-CSF. Antygenowo swoiste komóki CD4+ gromadzą się w danym miejscu pod wpływem tych cytokin i mogą się wiązać do keratynocytów przez ICAM-1 i cząsteczki MHC klasy II. Potem cała reakcja się cofa.