Niebieskie Berety (zespół muzyczny)
Członkowie grupy Niebieskie Berety (2011) | |
Rok założenia | |
---|---|
Pochodzenie | |
Gatunek |
piosenka wojskowa |
Aktywność |
od 1985 |
Powiązania | |
Strona internetowa |
Niebieskie Berety – muzyczny zespół reprezentacyjny rosyjskich wojsk powietrznodesantowych (WDW).
Historia zespołu[edytuj | edytuj kod]
Pierwszy koncert zespołu odbył się 19 listopada 1985 roku w Afganistanie i jest to dziś oficjalna data rozpoczęcia działalności grupy. Tego dnia wieczorem, w klubie wojskowym 350 pułku powietrznodesantowego gw., pięciu żołnierzy ze 103 dywizji powietrznodesantowej gw., którzy amatorsko zajmowali się muzyką, wykonało przed wojskową publicznością kilka szlagierów z repertuaru Ałły Pugaczowej. W latach 1985–1987 grupa występowała w jednostkach Ograniczonego Kontyngentu i radzieckich placówkach dyplomatycznych w Afganistanie. W marcu 1987 grupa wzięła udział w III edycji telewizyjnego konkursu „Gdy śpiewają żołnierze”. Bezpośredni przekaz telewizyjny z Kabulu za pomocą telemostu stał się ogólnokrajową sensacją artystyczną i zapewnił grupie I miejsce. W lecie 1987 grupa nagrała swoją pierwszą płytę – longplaya, który zyskał status platynowej płyty (ówcześnie w ZSRR było to 200 000 sprzedanych egzemplarzy). Według danych TASS płyta ta znalazła się w dziesiątce najlepiej sprzedających się krążków. W październiku tego samego roku grupa po raz pierwszy przyjechała do Moskwy, gdzie wystąpiła na najbardziej prestiżowych scenach stolicy – sali hotelu „Rossija”, w Pałacu Zjazdów na Kremlu, Teatrze Estradowym, na Łużnikach i w arenie „Olimpijskaja”. W 1988 roku grupa ponownie wygrała konkurs „Gdy śpiewają żołnierze”. W 1989, po wyjściu wojsk radzieckich z Afganistanu, zespół otrzymał siedzibę pod Moskwą i samodzielność w ramach sił zbrojnych ZSRR. W sierpniu 1991 rozkazem ministra obrony ZSRR stał się etatową jednostką wojskową radzieckich WDW, status ten w 1994 potwierdził minister obrony Federacji Rosyjskiej.
Repertuar[edytuj | edytuj kod]
Repertuar zespołu to głównie typowo żołnierskie pieśni o twardym życiu żołnierza na wojnie, o losach młodych weteranów, o tęsknocie do rodziny i miłości do bliskich i ojczyzny. Są to utwory na ogół przepojone patriotyzmem, o propagandowym przesłaniu wychowawczym, opartym na kulcie rosyjskich sił zbrojnych i wojsk powietrznodesantowych[1].
Skład zespołu[edytuj | edytuj kod]
Pierwszy skład:
- płk. Siergiej Jarowoj – kierownik zespołu
- chor. Oleg Goncow
- st. sierż. Siergiej Isakow
- szer. Igor Iwanczenko
- szer. Tarich Łyssow
Od momentu powstania w 1985 skład grupy zmieniał się całkowicie aż pięciokrotnie. Od 2000 roku grupa funkcjonuje w niezmienionym, pięcioosobowym składzie. Najstarsi stażem członkowie grupy to (wszyscy od 1991):
- płk. Siergiej Jarowoj – kierownik artystyczny zespołu (gitara, wokal)
- Płk. Jurij Słatow – dyrektor zespołu (gitara basowa, wokal)
- st. chor. Jegor Sierdecznyj – szef zespołu (perkusja do 1997, następnie reżyser dźwięku)
- chor. Dmitrij Wachruszyn – muzyk (gitara solowa)
W 2000 roku do zespołu dołączył st. chor. Płatonow Denis (klawiszowiec).
W chwili obecnej „Niebieskie Berety” są jedyną w rosyjskich siłach zbrojnych grupą muzyczną, której wszyscy członkowie posiadają tytuły „Zasłużony Artysta Rosyjskiej Federacji”[1]. Wszyscy są zawodowymi żołnierzami sił zbrojnych FR.
Dyskografia[edytuj | edytuj kod]
(W nawiasach lata pierwszych edycji)
Winyle[edytuj | edytuj kod]
- Gołubyje bieriety (1987)
- Pamjat' (1988)
- Wot i koncziłas' wojna (1990)
CD i kasety[edytuj | edytuj kod]
Kolejne albumy
- Ot wojny do wojny (1994)
- Ech, Dolja... (1996)
- Grustit nastolnyj kaliendar' (1997)
- Ranienyj gorod (2002)
- Poswiaszczenije (2005)
- Minnoje polie (2009)
Składanki
- Gołubyje bieriety – łuczszie piesni (2000)
- Pamjat'. Izbrannoje (2001)
- Sbornik łuczszych piesien (2002)
DVD[edytuj | edytuj kod]
- Głubyje bieriety. Izobrannoje (2007)
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Gołubyje beriety. [w:] Uczitielskaja gazieta [on-line]. 7 lutego 2006. [dostęp 2010-09-23]. (ros.).
- Dyskografia, historia, składy. [w:] Sierdca w Gołubych bierietach. Sajt druziej Ansambla WDW Rossii „Gołubyje Bieriety” [on-line]. [dostęp 2010-09-23]. (ros.).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Jubilieinyj wieczer k dwadcatilietiju „Gołubych bierietow”. [w:] Muzykalnaja gazieta [on-line]. [dostęp 2010-09-23]. (ros.).