Nikołaj Sołowjow (kompozytor)
| |
| Imię i nazwisko |
Nikołaj Fieopiemptowicz Sołowjow |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Nikołaj Fieopiemptowicz Sołowjow, ros. Никола́й Феопе́мптович Соловьёв (ur. 27 kwietnia?/9 maja 1846 w Pietrozawodsku, zm. 14 grudnia?/27 grudnia 1916 w Piotrogrodzie[1][2]) – rosyjski kompozytor, pedagog i krytyk muzyczny.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W latach 1868–1872 był uczniem Nikołaja Zaremby w Konserwatorium Petersburskim[1][2]. Później został wykładowcą tej uczelni, prowadząc klasę teorii (1874–1885) i kompozycji (1885–1909)[2]. Od 1870 roku aktywny był również jako krytyk muzyczny[1][2]. Jego artykuły ukazywały się na łamach czasopism „Nowoje wriemia” i „Sankt-Pietierburgskije wiedomosti”[1]. Krytycznie odnosił się do twórczości Piotra Czajkowskiego i Nikołaja Rimskiego-Korsakowa[1]. Zajmował się redakcją działu muzycznego rosyjskiego wydania leksykonu Brockhausa, dla którego napisał m.in. szkic o Aleksandrze Borodinie[1]. W 1878 roku reprezentował Rosyjskie Towarzystwo Muzyczne na wystawie światowej w Paryżu[1]. Od 1905 roku był dyrektorem muzycznym kaplicy carskiej w Petersburgu[1].
Był autorem oper Kuzniec Wakuła (1875, wyst. Petersburg 1880), Kordielija (wyst. Petersburg 1885; wersja zrewid. pt. Miest´ wyst. 1898) i Domik w Kołomnie (nieukończona). Ponadto skomponował m.in. poemat symfoniczny Rus´ i mongoły (1870), fantazję orkiestrową Ej uchniem (1882), kantatę Samson (1877), liczne utwory kameralne i fortepianowe[1][2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Nikołaj Sołowjow (kompozytor) – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project