Nikołaj Staszkow
| |
| Data i miejsce urodzenia |
15 kwietnia 1907 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
26 stycznia 1943 |
| Przyczyna śmierci |
zabity przez niemieckich okupantów |
| Zawód, zajęcie |
ślusarz, urzędnik, politruk |
| Odznaczenia | |
 
| |
Nikołaj Iwanowicz Staszkow (ros. Николай Иванович Сташков, ur. 2 kwietnia?/15 kwietnia 1907 w Odessie, zm. 26 stycznia 1943 w Dniepropietrowsk) – radziecki działacz partyjny, Bohater Związku Radzieckiego (1945)[1][2].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w robotniczej rodzinie bułgarskiego pochodzenia[2].
Podczas wojny domowej w Rosji mimo małoletniości walczył w szeregach 51 Dywizji Strzelców Armii Czerwonej, m.in. brał udział w walkach o Kachowkę i Perekop, a 1921 był kursantem szkoły wojskowej w Charkowie; 1925 został zdemobilizowany.
W 1926 przeniósł się do Dniepropietrowska, gdzie pracował jako ślusarz w fabryce Spartak[2]. W 1928–1929 był sekretarzem wiejskiej komórki Komsomołu, 1930–1933 studiował w Dniepropetrowskim Instytucie Metalurgicznym[2].
Od 25 czerwca 1931 należał do partii komunistycznej[2].
W 1933 został pomocnikiem naczelnika stanicy maszynowo-traktorowej ds. Komsomołu w obwodzie dniepropetrowskim, potem do 1936 był sekretarzem lokalnych komitetów KP(b)U w rejonie nowomoskowskim i rotfrontowskim w obwodzie dniepropetrowskim, 1936-1938 ponownie służył w Armii Czerwonej, a po demobilizacji, od 1938 do września 1939 był instruktorem Wydziału Kadr Kirowskiego Rejonowego Komitetu KP(b)U w Dniepropetrowsku[2].
Od września 1939 do czerwca 1941 ponownie był żołnierzem Armii Czerwonej, został komisarzem batalionu, 20 czerwca 1941 z powodu choroby został zwolniony z armii i wyznaczony instruktorem, potem kierownikiem sektora Wydziału Kadr Dniepropetrowskiego Komitetu Obwodowego KP(b)U. Po zajęciu Dniepropetrowska przez niemiecką armię przyłączył się do podziemnej działalności partyjnej[2].
Od sierpnia 1941 do lipca 1942 był sekretarzem Dniepropetrowskiego Podziemnego Komitetu Obwodowego KP(b)U[2]. Od października 1941 utrzymywał kontakty z leśnymi oddziałami partyzantki radzieckiej, ustanowił również łączność z KC KP(b)U. 28 lipca 1942 w Pawłogradzie został aresztowany przez gestapo (podczas aresztowania stawił opór i został ciężko raniony), później przewieziony do więzienia i poddany przesłuchaniom, następnie rozstrzelany[1][2].
Pośmiertnie 2 maja 1945 otrzymał tytuł Bohatera Związku Radzieckiego[1][2].
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (2 maja 1945, pośmiertnie)[2]
- Order Lenina (2 maja 1945, pośmiertnie)[2]
Pamięć
[edytuj | edytuj kod]Postawiono mu pomnik granitowy z napisem pamiątkowym w Dniepropetrowsku[1][2].
Jego imieniem nazwano
- ulicę w Dniepropetrowsku[1][2]
- szkoła w rejon meżowski obwodu dniepropietrowskiego[2]
- rzeczny statek pasażerski ("projekt 839", 1958)[2]
- Kopalnia węgla kamiennego im. N. I. Staszkowa (Perszotrawenśk, 1982)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Сташков Николай Иванович // Большая Советская Энциклопедия. / под ред. А. М. Прохорова. 3-е изд. том 24 кн.1. М., «Советская энциклопедия», 1976. стр.465
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Сташков Николай Иванович // Герои Советского Союза: краткий биографический словарь в двух томах / предс. редколл. И. Н. Шкадов. том 2. М., Воениздат, 1988. стр.518