Przejdź do zawartości

Nikołaj Ołowiannikow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nikołaj Ołowiannikow
Николай Ефимович Оловянников
ilustracja
pułkownik lotnictwa pułkownik lotnictwa
Data i miejsce urodzenia

22 grudnia 1922
Miedwienka, obwód kurski

Data i miejsce śmierci

15 kwietnia 2021
Moskwa

Przebieg służby
Lata służby

1941–1962

Siły zbrojne

Wojskowe Siły Powietrzne

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonej Gwiazdy Order Czerwonej Gwiazdy Medal „Za zasługi bojowe” Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945” Medal „Za zdobycie Królewca” Medal „Weteran Sił Zbrojnych ZSRR” Medal „Weteran pracy” Medal jubileuszowy „50-lecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal jubileuszowy „60-lecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk

Nikołaj Jefimowicz Ołowiannikow (ros. Николай Ефимович Оловянников, ur. 22 grudnia 1922 we wsi Miedwienka w obwodzie kurskim, zm. 15 kwietnia 2021 w Moskwie[1]) – radziecki lotnik wojskowy, pułkownik, Bohater Związku Radzieckiego (1944).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie chłopskiej. Od 1930 mieszkał w Konstantynówce, gdzie skończył 8 klas szkoły i aeroklub, od 1941 służył w Armii Czerwonej, w 1943 ukończył Woroszyłowgradzką Wojskowo-Lotniczą Szkołę Pilotów i od lipca 1943 uczestniczył w wojnie z Niemcami. W 1944 został członkiem WKP(b). Jako dowódca klucz 312 pułku lotnictwa szturmowego 233 Dywizji Lotnictwa Szturmowego 4 Armii Powietrznej 2 Frontu Białoruskiego do sierpnia 1944 wykonał sto lotów bojowych, niszcząc m.in. dwa samoloty na lotniskach, 5 czołgów, 15 wagonów i wiele sprzętu wojskowego wroga. W 1950 skończył kursy doskonalenia kadry oficerskiej, a w 1956 Akademię Wojskowo-Powietrzną, w 1962 został zwolniony do rezerwy w stopniu pułkownika. Pracował w Moskiewskim Instytucie Przemysłu Naftowo-Chemicznego i Gazowego m.in. jako laborant, szef działu kadr i kierownik laboratorium oraz inżynier katedry wojskowej. Mieszkał w Moskwie.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]