Ninón Sevilla

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ninón Sevilla
ilustracja
Prawdziwe imię i nazwisko

Emelia Pérez Castellanos

Data i miejsce urodzenia

10 listopada 1929
Hawana

Data i miejsce śmierci

1 stycznia 2015
Meksyk

Zawód

aktorka, tancerka, piosenkarka

Współmałżonek

José Gil

Lata aktywności

1946-2014

Ninón Sevilla, właściwie Emelia Pérez Castellanos (ur. 10 listopada 1929 w Hawanie, zm. 1 stycznia 2015 w Meksyku[1]) – kubańsko-meksykańska aktorka, tancerka, piosenkarka.

Dzieciństwo i młodość[edytuj | edytuj kod]

Swój pseudonim przyjęła od paryskiej kurtyzany Ninony de Lenclos. W młodości pragnęła zostać zakonnicą i pracować na misjach, ale kiedy z powodzeniem zaczęła odnosić sukcesy w tańcu zdecydowała się na pracę w show biznesie. Później rozpoczęła pracę w chórze kubańskich komików Mimi Cal.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Do Meksyku wyjechała w 1945 w ramach pokazu z Libertad Lamarque. Po jednym z pokazów producent filmowy Pedro Arturo Calderón zaproponował jej pracę i występ w filmie. Na ekranach kin zadebiutowała w 1946 w filmie María Elena Marqués z María Elena Marqués i Antonio Badú. Wkrótce potem otrzymała oferty z wytwórni Metro-Goldwyn-Mayer i Columbia Pictures.

Szybko zdobyła zaufanie reżyserów. Wystąpiła w Aventurera (1949), Sensualidad (1950), Mujeres sacrificadas (1952) oraz Aventura en Río (1953). Wystąpiła w filmach Emilia Fernándeza Víctimas del Pecado (1951), Julia Bracha Llévame en tus brazos (1954) i dziełach Gilberta Solaresa Mulata (1954) i Club de Señoritas (1956).

Jako pierwsza wprowadziła w filmach taniec związany z kulturą Santeria. U szczytów jej kariery współpracowali z nią m.in. Joaquín Pardavé, Pedro Armendáriz, Agustín Lara i Rita Montaner.

W latach 50. stała się ikoną seksu i zdobyła status supergwiazdy. Uzyskała popularność we Francji i Brazylii.

Pod koniec lat 60. wycofała się z aktorstwa do którego powróciła w 1981, gdzie zagrała w Noche de Carnaval (1984).

W 1965 zadebiutowała w telewizji w operze mydlanej Juicio de almas. W 1987 wystąpiła w telenoweli Rosa Salvaje, a w 2012 w Qué bonito amor.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Ninon Sevilla przez kilka związana była z producentem filmowym Pedro Arturo Calderón. Związek małżeński zawarła z kubańskim lekarzem José Gilem, ale szybko owdowiała. W późniejszych latach związana z innym mężczyzną, z którym miała syna, muzyka Genaro Rodrigueza.

Kariera aktorska[edytuj | edytuj kod]

Filmy[edytuj | edytuj kod]

  • Carita de Cielo (1946)
  • Pecadora (1947)
  • Señora Tentación (1948)
  • Revancha (1949)
  • Coqueta (1949)
  • Perdida (1950)
  • Aventurera (1950 film)|Aventurera (1950)
  • Victimas del Pecado (1951)
  • Sensualidad (film)|Sensualidad (1951)
  • No niego mi pasado (1952)
  • Llévame en tus brazos (1953)
  • Mulata (1954)
  • Yambaó (1957)
  • Mujeres de fuego (1959)
  • Zarzuela 1900 (1959)
  • Noche de carnaval (1983)

Telenowele[edytuj | edytuj kod]

  • 1964: Juicio de almas
  • 1984: Tu eres mi destino jako Licha del Rey
  • 1987: Rosa salvaje jako Zoraida
  • 1989: Cuando llega el amor jako Nina
  • 1991: Yo no creo en los hombres jako Emelia
  • 1992: Las secretas intenciones jako Julieta
  • 1995: Maria z przedmieścia jako Caridad
  • 1998: Paulina jako Cachita Cienfuegos
  • 1999: Rosalinda jako Asuncion
  • 1999: Tres mujeres jako Yolanda
  • 2000-2001: Cena miłości jako Dalila
  • 2002: Entre el amor y el odio jako Macarena
  • 2004: Amarte es mi pecado jako Donia Galia de Caridad
  • 2008: Central de abasto jako La Jarocha
  • 2012: Como dice el dicho jako Pola
  • 2012: Qué bonito amor jako Donia Remedios

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ninón Sevilla muere a causa de un paro cardiaco. eluniversal.com.mx. [dostęp 2015-01-01]. (hiszp.).