Niszczyciele typu Fubuki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Niszczyciele typu Fubuki
Ilustracja
Kraj budowy

 Japonia

Użytkownicy

 Dai-Nippon Teikoku Kaigun

Wejście do służby

1928

Zbudowane okręty

20

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

2050 ton

Długość

115 metrów

Szerokość

10 metrów

Zanurzenie

3,2 metra

Napęd

4 turbiny parowe, 50 000 KM
2 śruby

Prędkość

38 węzłów

Załoga

197

Uzbrojenie

6 dział 127 mm
22 dział 25 mm
9 wyrzutni torped kaliber 610 mm
36 bomb głębinowych

Niszczyciele typu Fubukijapoński typ niszczycieli z okresu międzywojennego i czasów II wojny światowej, który w momencie wprowadzenia do służby stanowił serię najsilniej uzbrojonych okrętów tej klasy na świecie. Pierwszy okręt tego typu wszedł do służby w roku 1928, łącznie zbudowano 20 jednostek dwóch podstawowych wersji. Z wyjątkiem „Miyuki”, który zatonął w 1934 roku na skutek kolizji, wszystkie jednostki tego typu wzięły udział w wojnie na Pacyfiku. Jedyną jednostką która przetrwała działania wojenne był „Ushio”, który został zezłomowany w 1948 roku.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Stępkę pod pierwszy z serii opisywanych dużych niszczycieli położono 19 czerwca 1926 r. Wodowanie miało miejsce 15 listopada 1927, a wejście do służby nastąpiło 10 sierpnia 1928 r. Okręty po zbudowaniu charakteryzowały się pełną wypornością wynoszącą 2050 ton i dzięki napędowi składającemu się z turbin parowych osiągały maksymalną prędkość 38 węzłów. W latach 1935–1937 okręty poddano przebudowie, w wyniku której ich wyporność wzrosła do 2400 ton. Po przebudowie poprawiła się stabilność i dzielność morska tych jednostek. Wyposażone w 6 dział kaliber 127 mm i 9 wyrzutni torped kaliber 610 mm okręty należały do najlepiej uzbrojonych niszczycieli w czasie gdy wchodziły do służby. Całkowicie zamknięte i opancerzone wieże artylerii głównej stanowiły pierwsze tego typu rozwiązanie zastosowane na niszczycielach. Po wybuchu wojny z uwagi na potrzebę lepszej obrony przeciwlotniczej zdemontowano jedną wieżę artylerii 127 mm i w jej miejsce zamontowano działka przeciwlotnicze kalibru 25 mm.

Wersje[edytuj | edytuj kod]

Powstały dwie wersje okrętów typu Fubuki:

  • Type I (Fubuki) – pierwsza i podstawowa wersja okrętów budowanych w latach 1928-1929. Działa artylerii głównej miały kąt podniesienia 40 stopni. Zbudowano 10 okrętów tej wersji.
  • Type II (Ayanami) – okręty wchodziły do służby w latach 1930-1931. Działa artylerii głównej miały kąt podniesienia 75 stopni, dzięki czemu można było je lepiej wykorzystać do zadań przeciwlotniczych. Zbudowano 10 okrętów tej wersji.

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Okręty typu Fubuki były intensywnie wykorzystywane podczas wojny na Pacyfiku i wzięły udział w większości operacji prowadzonych przez Japońską Cesarską Marynarkę Wojenną. W roku 1943 jednostka typu Fubuki należąca do wersji Type IIAmagiri”, biorąca udział w transportowaniu posiłków dla walczących wojsk w ramach operacji „Tokyo Express”, staranowała i zatopiła amerykański kuter torpedowy „PT-109”, którego dowódcą był późniejszy prezydent Stanów Zjednoczonych John F. Kennedy.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Eric W. Osborn: Destroyers. An Illustrated History of Their Impact. Santa Barbara: ABC-Clio, 2007. ISBN 1-85109-479-2.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]