Oblężenie Lwowa (1672)

Oblężenie Lwowa
	wojna polsko-turecka 1672-1676
Czas	20 września - 6 października 1672
Miejsce	Lwów
Terytorium	Ruś Czerwona
Wynik	oblężenie zakończyło się po zapłaceniu przez miasto wysokiego okupu
Strony konfliktu
Imperium osmańskie; Kozacy zaporoscy	I Rzeczpospolita
Dowódcy
Kapłan-basza; Piotr Doroszenko	Eliasz Jan Łącki
Siły
50 tys. żołnierzy	500 żołnierzy oraz nieznana liczba mieszczan i chłopów
brak współrzędnych

Oblężenie Lwowa miało miejsce 20 września-6 października 1672 podczas wojny polsko-tureckiej 1672-1676.

Po upadku Kamieńca Podolskiego armia turecko-tatarsko-kozacka ruszyła w głąb Polski. Tatarzy oraz część oddziałów kozackich i tureckich wzięła udział w pustoszeniu kraju. Lwów 20 września obległa armia kozacka Piotra Doroszenki i armia turecka Kapłana-baszy (łącznie około 50 tys. żołnierzy). Garnizonem Lwowa liczącym 500 żołnierzy (oprócz mieszczan i chłopów) dowodził Eliasz Jan Łącki.

Oblegający Lwów Kozacy i Turcy natychmiast przystąpili do ostrzeliwania miasta z dział i prowadzenia prac minerskich, nie rezygnując przy tym ze szturmów. Po jednym z nich padł 27 września Wysoki Zamek, jednak następnego dnia obrońcy odzyskali stratę. Prowadzony konsekwentnie ostrzał artyleryjski doprowadził 29 września do powstania znacznego wyłomu w murach twierdzy. Od 30 września przystąpiono do rozmów zakończonych układem z 6 października. Wojska oblegające w zamian za wysoki okup zgodziły się odstąpić od miasta.