Obrębscy
Wygląd
Obrębscy – polski ród szlachecki pieczętujący się herbem Cholewa. Włodzimierz Dworzaczek podaje, że Obrębscy pieczętowali się także herbami Mora, Odrowąż i Ostoja[1]. Niektóre herbarze podają także, iż część Obrębskich pieczętowała się herbem Prus II.
Siedliska rodu
[edytuj | edytuj kod]- północnomazowieckie (Obrębiec, Obręb, Budy Obrębskie, Nur, Maków Mazowiecki, Ostrołęka, Ciechanów, Cierpięta, Baranowo)
- północno-zachodniomazowieckie (ziemia płocka, Płock)
- warmińsko-mazurskie (Działdowo, Lążek) - powstałą z odgałęzienia północno-mazowieckiego w XIX wieku
- kujawskie (ziemia inowrocławska)
- małopolskie (Kraków)
- podlaskie (Międzyrzec Podlaski, Radzyń Podlaski, Siedlce) – powstałą w XIX wieku
- podkarpackie (ziemia przemyska)[2]
- wielkopolskie
Członkowie rodu
[edytuj | edytuj kod]Odnotowani w XVI wieku
[edytuj | edytuj kod]- N. Obrębski (kanonik u św. Floriana w Krakowie, 1566 doktor akademii w Krakowie)[2]
- Jan Obrębski (najprawdopodobniej z ziemi płockiej, żonaty w 1590 roku z Anną z Czachorowskich, c. Dominika) [10]
Odnotowani w XVII wieku
[edytuj | edytuj kod]- Mateusz Obrębski (1632 w ziemi ciechanowskiej, elektor Władysława IV[3])[2]
- Kasper Obrębski (1632 w ziemi różańskiej, elektor Władysława IV[3])[2]
- Jakub Obrębski (1632 w ziemi inowrocławskiej, elektor Władysława IV[3])[2]
- Kazimierz Obrębski (1697, sędzia kapturowy inowrocławski, z Ruczewka)[2]
Aktywność publiczna. Kazimierz Obrębski wraz z Aleksandrem Sycygniewskim spisują manifest rokoszan z Małopolski zebranych w roku 1698 Łowiczu w obronie wolnej elekcji i wolnego głosu.[5]
Odnotowani w XVIII wieku
[edytuj | edytuj kod]- Karol Obrębski (1788, wojski ziemi nurskiej)[2]
- Wawrzyniec Obrębski (1788, skarbnik ziemi nurskiej)[2]
- Iakub Obrębski (1764, elektor z ziemi płockiej)[9]
Odnotowani w XIX wieku
[edytuj | edytuj kod]- Tomasz Obrębski – por. Pułku. 2-go strzelców pieszych (1815-1830)[7]
- Seweryn Obrębski – ppor. Pułku. 1-go strzelców pieszych (1815-1830)[7]
- Antoni Obrębski – żołnierz Pułku 5-go ułanów – odzn. srebrnym krz. VM (16 marca 1831)[8]
- Kazimierz Obrębski – ppor. Pułku 2-go piechoty liniowej – odz. złotym krz. VM – (15 kwietnia 1831)[8]
- Mikołaj Franciszek Obrębski, syn Konstantego (1851)[6]
- Walenty Jordan Obrębski, s. Mikołaja (1851)[6]
- Walenty Obrębski, s. Ignacego (1851)[6]
- Paweł Obrębski, s. Jana (1851)[6]
- Alexander Obrębski, s. Karola (1851)[6]
- Ignacy Obrębski, s. Seweryna (1851)[6]
- Antoni Franciszek Obrębski, s. Aloizego (1851)[6]
- Leopold Edmund Obrębski, s. Wincentego (1851)[6]
Urodzeni w wieku XX
[edytuj | edytuj kod]- Józef Obrębski (etnograf)
- Waldemar Obrębski (trener)
- Czesław Obrębski (kapitan)
- Czesław Obrębski (inżynier)
- prof. dr hab. inż. Jan Obrębski (konstruktor)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Teki Włodzimierza Dworzaczka, Biblioteka Kórnicka, s. 726-727.
- ↑ a b c d e f g h Herbarz Polski, „Korona Polska kleynotami ozdobiona” Kaspra Niesieckiego, Lwów 1782, s. 11-12.
- ↑ a b c Elektorowie Królów: Władysława IV, Michała Korybuta, Stanisława Leszczyńskiego, Stanisława Augusta I, zestawili Jerzy hr. Dunin-Borkowski i dr. Mieczysław Dunin-Wąsowicz, Lwów 1910.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Herby rycerstwa polskiego przez Bartosza Paprockiego zebrane i wydane r. p. 1584; wydanie Kazimierza Józefa Turowskiego, 1858, Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa
- [5] Oblaty w księgach grodzkich warszawskich manifestu rokoszan z Małopolski zebranych w Łowiczu w obronie wolnej elekcji i wolnego głosu 1698.7.II,.... Przez Kazimierza Obrębskiego i Aleksandra Secygniewskiego; 1698-1698, Archiwum Państwowe w Łowiczu, sygnatura 53/976/0/3960
- [6] Spis szlachty Królestwa Polskiego z podaniem krótkiej informacji o dowodach szlachectwa, Warszawa 1851.
- [7] Bronisław Gembarzewski, „Wojsko Polskie, Królestwo Polskie 1815-1830”, Warszawa 1903, s. XV.
- [8] Janusz Stankiewicz, Lista odznaczonych Krzyżem Virtuti Militari
- [9] Suffragia wojewodztw y ziem koronnych y W.X. Lit. Zgodnie na nayiaśnieyszego Stanisława Augusta obranego Krola Polskiego, y Wielkieego Xiążęcia Litewskiego. Ruskiego, Pruskiego, Mazowieckiego, Żmudzkiego. Kiiowskiego, Wołyńskiego, Podolskiego, Podlaskiego, Inflantskiego, Smoleńskiego, Siewierskiego y Czerniechowskiego
- [10] „Czachorowscy z Czachorowa”, Stanisław Andrzej Czachorowski-Chruścik, Płock 2008.