Octa
| król Kentu | |
| Okres | |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Data śmierci | |
| Ojciec | |
| Dzieci | |
Octa, Ochta (ur. w V wieku; zm. 522) – król Kentu od 512 roku.
Informacje na temat tego władcy są bardzo niepewne, a czasem wręcz sprzeczne.
Psałterz zwany Vespasian Psalter (VIII w.) podaje, że był synem i następcą Oisca, co przyjmuje literatura historyczna[1]. Podobne informacje znaleźć można w Historia ecclesiastica gentis Anglorum Bedy Czcigodnego. Z kolei piszący około 830 roku Nenniusz informuje:
Z chwilą śmierci Hengista, Octa, jego syn, przeszedł z północnej Brytanii do królestwa Kentyjczyków i pod jego wodzą powstali królowie Kentyjczyków. Wtedy Artur wystąpił przeciw nim wraz z innymi królami Brytów, ale to on był wodzem w czasie bitew[2].
Nieznane jest imię żony Octy. Wiadomo jednak, że miał co najmniej jednego syna, Eormenrica, który był również jego sukcesorem.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Morby J.E.: Dynastie świata: przewodnik chronologiczny i genealogiczny. Kraków: Wydawnictwo Znak, 1995, s. 112. ISBN 83-7006-274-1.
- Beda Czcigodny Historia ecclesiastica gentis Anglorum dostępna w bibliotece cyfrowej (ang.) [dostęp 2012-04-05]
- Phillips G., W poszukiwaniu Świętego Graala, Warszawa 2002, s. 21.