Offa (król Mercji)

	Offa
	Offa
	król Mercji
Okres	od 757; do 796
Poprzednik	Aethelbald
Następca	Coenwulf
	król Kentu
Okres	od 785; do 796
Poprzednik	Ealhmund
Następca	Eadbert II
	król Anglii Wschodniej
Okres	od 794; do 796
Poprzednik	Aethelbert
Następca	Eadwald
	Dane biograficzne
Data śmierci	26 lipca 796
	Multimedia w Wikimedia Commons

Offa (ur. ?, zm. 26 lipca 796) – król anglosaski. Jeden z najpotężniejszych królów we wczesnej, anglosaskiej historii Anglii. Jako władca Mercji od 757 do 796 Offa doprowadził południową Anglię do szczytu politycznej jedności, jaki osiągnęła w okresie anglosaskim (V-XI w.). Nawiązał także stosunki z władcami na kontynencie europejskim.

Jako członek rodziny panującej w Mercji od pokoleń, Offa przejął władzę w wojnie domowej, która nastąpiła po zamordowaniu jego kuzyna, króla Aethelbalda (panował w latach 716-757). Dzięki bezlitosnemu tłumieniu oporu kilku małych królestw w Mercji i wokół niej, stworzył jedno państwo rozciągające się na większą część Anglii, na południe od dzisiejszego Yorkshire. Pomniejsi królowie tego regionu odnosili się do niego z respektem, z kolei on wydał swoje córki za mąż za władców Wessexu i Nortumbrii.

Offa miał ambicję, aby władcy z kontynentu uznawali go za równego im monarchę. Karol Wielki, król Franków, toczył z nim spory, mimo to dwaj władcy zawarli w 796 roku umowę handlową. Poza tym Offa utrzymywał przyjazne stosunki z papieżem Hadrianem I, któremu umożliwił zwiększenie kontroli nad angielskim Kościołem i który przychylił się do prośby Offy, aby utworzyć arcybiskupstwo w Lichfield. Ta zmiana w organizacji kościelnej uwalniała Kościół w Mercji od zwierzchnictwa arcybiskupa Canterbury, którego siedziba znajdowała się w królestwie Kentu i który był wrogiem Offy.

Offa wzniósł pomiędzy Mercją i Walią wielki wał znany jako Wał Offy (Offa's Dyke). Ustanowił również nowy wygląd monet noszących imię króla oraz tytuł i imię mincerza odpowiedzialnego za jakość monet. Zasady te były stosowane w Anglii w następnych wiekach.

Offa dbał również o rozwój szkolnictwa, wspierając szkoły przyklasztorne poprzez nadawanie praw do ściągania dziesięcin^[1].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Encyclopædia Britannica Eleventh Edition

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Praca zbiorowa pod redakcją naukową Macieja Salamona, 2005, Wielka Historia Świata Tom 4 Kształtowanie średniowiecza, Oficyna Wydawnicza FOGRA, ss. 80, ISBN 83-85719-85-7.

Poprzednik
Aethelbald