Okręty podwodne typu Ferré
| |
| Kraj budowy | |
|---|---|
| Stocznia | |
| Zbudowane |
2 |
| Użytkownicy | |
| Typ poprzedzający |
brak |
| Typ następny | |
| Służba w latach |
1912-1919 |
| Uzbrojenie: | |
| 6 torped | |
| Wyrzutnie torpedowe: • dziobowe |
|
| Załoga |
21 oficerów i marynarzy |
| Wyporność: | |
| • na powierzchni |
300 ton |
| • w zanurzeniu |
400 ton |
| Zanurzenie testowe |
30 m |
| Długość |
33,5 m |
| Szerokość |
4,8 m |
| Zanurzenie |
3,7 m |
| Napęd: | |
| 2 silniki wysokoprężne o łącznej mocy 400 KM 2 silniki elektryczne o łącznej mocy 200 KM 2 śruby | |
| Prędkość: • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Zasięg: | |
| • na powierzchni |
powierzchnia: 2000 Mm przy 10 w. |
Okręty podwodne typu Ferré – peruwiańskie okręty podwodne z początku XX wieku. W latach 1912–1913 we francuskiej stoczni Schneider w Chalon-sur-Saône zbudowano dwie jednostki tego typu, które zostały przyjęte do służby w Marina de Guerra del Perú w latach 1912-1913. Obie jednostki służyły do 1919 roku, kiedy zostały skreślone z listy floty.
Projekt i budowa
[edytuj | edytuj kod]Okręty podwodne typu Ferré zostały zamówione przez peruwiański rząd wskutek działalności francuskiej misji morskiej w tym kraju w latach 1908-1914[1][2]. Jednostki zaprojektował inż. Maxime Laubeuf[1][3].
Oba okręty podwodne typu Ferré zostały zbudowane w stoczni Schneider w Chalon-sur-Saône[1][2]. Jednostki zostały zwodowane w latach 1912-1913[1][2].
| Okręt | Stocznia | Wodowanie | Wejście do służby |
|---|---|---|---|
| BAP „Ferré” | Schneider | 1912 | 1912 |
| BAP „Palacios” | 1913 | 1913 |
Dane taktyczno-techniczne
[edytuj | edytuj kod]Jednostki typu Ferré były okrętami podwodnymi o długości całkowitej 33,5 metra, szerokości 4,8 metra i zanurzeniu 3,7 metra[2]. Wyporność normalna w położeniu nawodnym wynosiła 300 ton, a w zanurzeniu 400 ton[1][3]. Okręty napędzane były na powierzchni przez dwa silniki Diesla Schneider-Carels o łącznej mocy 400 KM, a pod wodą poruszały się dzięki dwóm silnikom elektrycznym o łącznej mocy 200 KM[2][3]. Dwa wały napędowe poruszające dwoma śrubami zapewniały prędkość 13 węzłów na powierzchni i 8 węzłów w zanurzeniu[1][2]. Zasięg wynosił 2000 Mm przy prędkości 7 węzłów w położeniu nawodnym[1][2]. Dopuszczalna głębokość zanurzenia wynosiła 30 metrów[2].
Okręty wyposażone były w cztery dziobowe wyrzutnie torped kalibru 450 mm, z łącznym zapasem 6 torped[1][2][a].
Załoga pojedynczego okrętu składała się z 21 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][2][b].
Służba
[edytuj | edytuj kod]BAP[c] „Ferré” wraz z bliźniaczym „Palacios” po ukończeniu zostały przewiezione do Peru w ładowni francuskiego statku SS „Kanguroo”, specjalnie przystosowanego do transportu okrętów podwodnych[1][2]. Jednostki zostały przyjęte do służby w Marina de Guerra del Perú w latach 1912-1913[2]. Z powodu niesprawności baterii akumulatorów i braku części zamiennych okręty służyły jedynie do 1919 roku[1][2].
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Tony DiGiulian: Torpedoes of France. www.navweaps.com. [dostęp 2018-12-16]. (ang.).
- Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
- Ivan Gogin: FERRÉ submarines (1912-1913). Navypedia. [dostęp 2018-12-16]. (ang.).
- John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: Studio Editions, 1990. ISBN 1-85170-378-0. (ang.).
