Olingo
| Bassaricyon | |||
| J.A. Allen, 1876[1] | |||
 Przedstawiciel rodzaju – olingo puszystoogonowy (B. gabbii) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj |
olingo | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Bassaricyon gabbi J.A. Allen, 1876 | |||
| Gatunki | |||
| |||
Olingo[2] (Bassaricyon) – rodzaj drapieżnych ssaków z rodziny szopowatych (Procyonidae).
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w lasach deszczowych Ameryki Środkowej i Południowej[3][4][5].
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała (bez ogona) 30–49 cm, długość ogona 33–53 cm; masa ciała 0,75–1,6 kg[4]. Średniej wielkości ssaki, prowadzące nadrzewny i nocny tryb życia[6][7].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj zdefiniował w 1876 roku amerykański zoolog Joel Asaph Allen w artykule poświęconym nowemu rodzajowi szopowatych z Kostaryki opublikowanym na łamach Proceedings of the Academy of Natural Sciences of Philadelphia[1]. Gatunkiem typowym jest (oznaczenie monotypowe) olingo puszystoogonowy (B. gabbii).
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
Bassaricyon: rodzaj Bassaris H. Lichtenstein, 1830 (szopik); κυων kuōn, κυνος kunos ‘pies’[8].
Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]
Badania genetyczne wykazały, że takson ten jest najbliżej spokrewniony z ostronosami (Nasua)[9]. Po rewizji taksonomicznej przeprowadzonej w 2013 do rodzaju zalicza się cztery gatunki[10][7][3][6][2]:
- Bassaricyon gabbii J.A. Allen, 1876 – olingo puszystoogonowy
- Bassaricyon medius O. Thomas, 1909
- Bassaricyon alleni O. Thomas, 1880 – olingo skryty
- Bassaricyon neblina K.M. Helgen, C.M. Pinto, Kays, L.E. Helgen, Tsuchiya, Quinn, D.E. Wilson & Maldonado, 2013 – olingo górski
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b J.A. Allen. Description of a new generic type (Bassaricyon) of Procyonidae from Costa Rica. „Proceedings of the Academy of Natural Sciences of Philadelphia”. 28, s. 20, 1876. (ang.).
- ↑ a b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 163. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 462. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
- ↑ a b R. Kays: Family Procyonidae (Raccoons). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 1: Carnivores. Barcelona: Lynx Edicions, 2009, s. 525. ISBN 978-84-96553-49-1. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Bassaricyon. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-05-25].
- ↑ a b K.M. Helgen i inni, Taxonomic revision of the olingos (Bassaricyon), with description of a new species, the Olinguito, „ZooKeys”, 324, 2013, s. 1–83, DOI: 10.3897/zookeys.324.5827 (ang.).
- ↑ a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 692. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 133, 1904. (ang.).
- ↑ K.-P. Koepfli, M.E. Gompper, E. Eizirik, Ch.-Ch. Ho, L. Linden, J.E. Maldonado & R.K. Wayne. Phylogeny of the Procyonidae (Mammalia: Carnivora): Molecules, morphology and the Great American Interchange. „Molecular Phylogenetics and Evolution”. 43 (3), s. 1076–1095, 2007. DOI: 10.1016/j.ympev.2006.10.003. (ang.).
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-12-22]. (ang.).