Omszała Baszta

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Omszała Baszta – skała w masywie Okiennika Wielkiego, zwanego też Okiennikiem Dużym[1] lub Okiennikiem Skarżyckim[2]. Znajduje się w granicach wsi Piaseczno w województwie śląskim, w powiecie zawierciańskim, w gminie Włodowice[1] na Wyżynie Częstochowskiej[3].

Bliźniacza Baszta to fragment skalnego muru pomiędzy Bliźniaczą Basztą i Okiennikiem (Czołową Ścianą)[4]. Od południowo-wschodniej strony jest dość stroma i porośnięta chaszczami, ale jest tu ścieżka, którą można wyjść na jej grań. Od północno-zachodniej strony natomiast opada pionową ścianą z filarami i kominami. Ma wysokość około 20 m i jest obiektem wspinaczki skalnej[2].

Drogi wspinaczkowe[edytuj | edytuj kod]

Na Omszałej Baszcie jest 15 dróg wspinaczkowych o trudności od IV do VI.4+ w skali polskiej. Część z nich ma zamontowane stałe punkty asekuracyjne: ringi (r) i stanowisko zjazdowe (st), na pozostałych wspinaczka tradycyjna (trad). Wśród wspinaczy skalnych skała jest bardzo popularna[2].

  1. Przez konia; V+, 6r + st, droga szczególnie polecana
  2. Amica; VI.1+, trad +4r + st
  3. Śliczne zacięcie w lewo; III, trad, 1r + st, droga szczególnie polecana
  4. Śliczne zacięcie; V, trad, 1r
  5. Super brudas; VI.4+, 9r + st
  6. Zapraszamy do trójki; VI.3+, 5r + st, droga szczególnie polecana
  7. Gorące łapki; VI.3, 5r+rz, droga szczególnie polecana
  8. Międzyłapie; VI.4+, 7r + st
  9. Zimne łapki; VI.1+ 8r + st, droga szczególnie polecana
  10. Perpetuum mobile; VI.3+, 7r + st
  11. Żabie udka; VI.3, 7r + st, droga szczególnie polecana
  12. Prostowanie żabich udek; VI.3+, 8r + st
  13. The Doors; VI.1, 7r + st, droga szczególnie polecana
  14. Droga Tokarzewskiego; VI+, 5r + trad
  15. Komin między basztami; VI+, trad[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2022-05-12].
  2. a b c d Grzegorz Rettinger, Jura Północna. Przewodnik wspinaczkowy, Kraków: wspinanie.pl, 2017, ISBN 978-83-947825-0-4.
  3. Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, ISBN 83-01-12479-2.
  4. Okiennik Wielki [online], Wspinanie.pl [dostęp 2022-09-06].