Operation IceBridge

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
„Latające laboratorium” P-3 B, Stacja McMurdo (2013)
„Latające laboratorium” DC-8 (2012)
Zdjęcia wykonane podczas operacji
Biegun północny (2016)
Odrywanie się góry lodowej od Lodowca Szelfowego Getza (2016)
Góry lodowe w ciśnienie Stange Sound na Antarktydzie (2017)
Churchill Peninsula na Antarktydzie (2017)
Larsen C na Antarktydzie (2017)
Icy Bay na Alasce (2018)

Operation IceBridge – misja lotnicza NASA prowadzona w latach 2009–2021 celem monitoringu lodu polarnego na Ziemi na obszarze Arktyki, Antarktyki i Alaski.

Przebieg operacji[edytuj | edytuj kod]

NASA prowadziła operację w latach 2009–2021 celem monitoringu lodu polarnego na Ziemi w obszarach Arktyki, Antarktyki i Alaski[1]. Obserwowano lądolody, lodowce, lodowce szelfowe oraz lód morski[2]. Była to największą operacja monitoringu lodu polarnego z powietrza w historii[3].

Podczas operacji wykorzystywano wysoce wyspecjalizowaną flotę samolotów badawczych i instrumentów naukowych[3], m.in. „latające laboratoria” P-3 B[4] i DC-8[5]. Badania prowadzono przy wykorzystaniu lotniczej altimetrii laserowej oraz przy pomocy sond radarowych, grawimetrów, magnetometrów i kamer[1].

Przy użyciu 15 samolotów, przeprowadzono 968 lotów badawczych[1]. 42% lotów dedykowanych było regularnym badaniom lodu na powierzchni lądów, kolejne 42% badaniom jeszcze niezmapowanych obszarów Grenlandii, lądolodu na Antarktydzie, czap lodowych w Arktyce i lodowców Alaski, a podczas pozostałych 16% prowadzono badania lodu morskiego[1].

Podczas lotów zebrano dane na temat rozmiarów, grubości i przemieszczania się lodu morskiego, lodowców i lądolodów[2]. Dane te dostarczyły informacji za okres pomiędzy misjami satelitarnymi ICESat (2003–2010) i ICESat-2 (rozpoczętej w 2018 roku)[2], zapewniając ciągłość obserwacji[3]. Przeprowadzone badania lodu polarnego mają na celu lepsze zrozumienie powiązań między regionami polarnymi a globalnym system klimatycznym, m.in. celem prognozowania reakcji lodu polarnego na zmiany klimatu i związany z tym wzrost poziom mórz i oceanów[6].

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Dzięki przeprowadzonym obserwacjom poszerzono wiedzę na temat m.in. zmienności lodowców wyprowadzających, grubości ich pokrywy lodowej, wielkości opadów, batymetrii fiordów i szelfów podlodowcowych oraz hydrologii lądolodów, zmienności lodu morskiego i jego pokrywy śnieżnej[1].

W 2013 roku na podstawie danych radarowych z operacji IceBridge naukowcy z Uniwersytetu Bristolskiego odkryli na Grenlandii ogromny kanion znajdujący się pod lądolodem grenlandzkim[7]. Kanion biegnący od środka wyspy na północ do fiordu lodowca Petermann Glacier ma rekordową długość ok. 750 km[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e MacGregor et al. 2021 ↓.
  2. a b c NASA 2021 ↓.
  3. a b c NASA – IceBridge Mission ↓.
  4. NASA: NASA P-3B Airborne Science Laboratory. [w:] www.nasa.gov [on-line]. [dostęp 2022-01-06]. (ang.).
  5. NASA: NASA DC-8 Airborne Laboratory. [w:] www.nasa.gov [on-line]. [dostęp 2022-01-06]. (ang.).
  6. Operation IceBridge ↓.
  7. a b NASA's Goddard Space Flight Center ↓.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]