Opinia (pismo)
| Państwo | |
|---|---|
| Adres |
Warszawa |
| Organ prasowy | |
| Język |
polski |
| Pierwszy numer | |
| Ostatni numer | |
| OCLC | |
Opinia – czasopismo, organ Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela.
Pierwszy niezależny periodyk publikowany w PRL z ujawnionym zespołem redakcyjnym. Wydawany był od kwietnia 1977 do listopada 1981 techniką offsetową lub powielaczową w nakładzie od 500 do 10 tysięcy egzemplarzy. Początkowo pismo było wydawane przez Wydawnictwo Polskie, a od jesieni 1978 przez Wydawnictwo im. Konstytucji 3 Maja[1].
Pierwotnie skład redakcji tworzyli: Kazimierz Janusz (jego domowy adres i telefon były podawane jako adres i telefon redakcji), Leszek Moczulski i Wojciech Ziembiński[2]. Potem dołączył Jan Dworak. W grudniu 1977 do redakcji wszedł Adam Wojciechowski, w kwietniu 1978 – Andrzej Czuma, a w czerwcu 1978 – Emil Morgiewicz. Czuma po wejściu do redakcji pisma doprowadził w czerwcu 1978 do usunięcia z niej najaktywniejszego dotąd jej członka – Leszka Moczulskiego[3]. Jesienią 1978 roku z redakcji odszedł Adam Wojciechowski[4].
Stałym mottem pisma była sentencja: „Z własnego prawa bierz nadanie”. Na łamach „Opinii” poruszane były tematy polityczne, społeczne i religijne objęte w PRL zakazami cenzorskimi. O pozycji pisma świadczy fakt, że w grudniu 1977 w czasie wizyty w PRL prezydent Stanów Zjednoczonych Jimmy Carter udzielił pisemnej odpowiedzi na trzy pytania „Opinii”. Wywiad ten ukazał się w dziewiątym numerze pisma.
Od lata 1978 pismo miało trudności finansowe, które przetrwało dzięki pożyczce (150.000 zł) uzyskanej przez Andrzeja Czumę od KSS KOR. Mimo tej pożyczki kłopoty z wydawaniem pisma narastały[5]. Po Sierpniu 1980 pismo – z uwagi na kłopoty poligraficzne – ukazywało się rzadko, zwykle w postaci podwójnych numerów. Ostatni numer „Opinii” (z datą wrzesień–październik 1981) kolportowano po 13 grudnia 1981.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ G. Waligóra, ROPCiO. Ruch Obrony Praw Człowieka i Obywatela 1977–1981, Warszawa 2006, s. 149.
- ↑ G. Waligóra, ROPCiO. Ruch Obrony Praw Człowieka i Obywatela 1977–1981, Warszawa 2006, s. 75.
- ↑ G. Waligóra, ROPCiO. Ruch Obrony Praw Człowieka i Obywatela 1977–1981, Warszawa 2006, s. 127–128.
- ↑ G. Waligóra, ROPCiO. Ruch Obrony Praw Człowieka i Obywatela 1977–1981, Warszawa 2006, s. 156.
- ↑ G. Waligóra, ROPCiO. Ruch Obrony Praw Człowieka i Obywatela 1977–1981, Warszawa 2006, s. 157.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Waligóra G., ROPCiO. Ruch Obrony Praw Człowieka i Obywatela 1977–1981, Instytut Pamięci Narodowej, Warszawa 2006, ISBN 83-60464-10-3.