Opona miękka
Opona miękka (łac. pia mater) – jedna z trzech (obok opony twardej i pajęczynówki) opon mózgowo-rdzeniowych[1].
Opona miękka wnika we wszystkie zagłębienia, szczeliny i bruzdy w mózgowiu i jest ściśle połączona z błoną graniczną zewnętrzną gleju. W części szyjnej, wzmocniona pasmami łącznotkankowymi, wnika w głąb sznura tylnego i tworzy przegrodę szyjną pośrednią, oddzielając pęczek smukły od pęczka klinowatego[1]. Pełni funkcję łącznotkankowego zrębu, utrzymującego we właściwym kształcie miękką i plastyczną konsystencję mózgowia oraz rdzenia kręgowego. Jest unerwiona przez włókna pochodzące od nerwów czaszkowych i nerwów rdzeniowych. Nerwy te prawdopodobnie kontrolują krążenie płynu mózgowo-rdzeniowego i ciśnienie wewnątrzczaszkowe. Przecinanie opony miękkiej, dotyk oraz inne bodźce mechaniczne nie wywołują bólu. Jest silnie unaczyniona. Od strony szczeliny podłużnej mózgu wnika wraz ze splotami naczyniówkowymi pomiędzy sklepienie i międzymózgowie, a także pomiędzy móżdżek i rdzeń przedłużony, tworząc tkankę naczyniówkową komór[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Opony rdzenia kręgowego i mózgowia, [w:] Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka, wyd. III, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 1993, s. 451–452, ISBN 83-200-1702-5.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Opony mózgowia. W: J.Walocha, T.Iskra, J.Gorczyca, J.Zawiliński, J.Skrzat: Anatomia prawidłowa człowieka. Ośrodkowy układ nerwowy. Pod redakcją Andrzeja Skawiny. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2003. ISBN 83-233-1756-9.
- Bogusław Kazimierz Gołąb, Władysław Zygmunt Traczyk, Michał Karasek: Anatomia i fizjologia człowieka : podręcznik dla studentów farmacji. Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1986, s. 404. ISBN 83-200-1075-6.
