Michał Reicher

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michał Reicher
Data i miejsce urodzenia

17 listopada 1888
Sosnowiec

Data i miejsce śmierci

31 sierpnia 1973
Gdańsk

profesor nauk medycznych
Specjalność: anatomia i antropologia
Alma Mater

Uniwersytet Zuryski

Doktorat

1912

Profesura

1922

Polska Akademia Umiejętności
Status

członek korespondent

Doktor honoris causa
Akademia Medyczna w Gdańsku – 1965
Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Warszawski
Uniwersytet Wileński
Akademia Medyczna w Gdańsku

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami Krzyż Partyzancki Medal 10-lecia Polski Ludowej Order Sztandaru Pracy II klasy Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego
Odznaka honorowa „Za walkę o szkołę polską”
Grób anatoma i antropologa Michała Reichera na Starych Powązkach w Warszawie (stan na kwiecień 2012)

Michał Reicher, Michał Reicher-Sosnowski (ur. 17 listopada 1888 w Sosnowcu, zm. 31 sierpnia 1973 w Gdańsku) – polski anatom i antropolog pochodzenia żydowskiego; profesor zwyczajny dr nauk biologicznych. Współautor i kontynuator prac nad kompleksowym podręcznikiem Anatomia człowieka, rozpoczętych przez prof. dr. Adama Bochenka. Twórca działającego do dziś wileńskiego Collegium Anatomicum oraz jeden ze współtwórców Akademii Lekarskiej w Gdańsku.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Stanisława Reichera i Marii Permuter[1] (Perlmutter)[2]. Po wydaleniu z Gimnazjum im. Ignacego Jana Paderewskiego w Sosnowcu za działalność patriotyczną oraz udział w organizacji strajku szkolnego za co odznaczony został później honorową odznaką „Za Walkę o Szkołę Polską”, w 1907 roku zdał maturę w Warszawie (świadectwo maturalne wyrzucił do kosza i uciekł z domu). Do 1912 roku studiował antropologię na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu w Zurychu, uzyskał stopień doktora filozofii na podstawie dysertacji Untersuchungen über die Schädelform der alpenländischen und mongolischen Brachycephalen[3]. Uczeń Georga Rugego i Otto Schlaginhaufena. W roku 1914 jako stypendysta wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie pracował w Zakładzie Embriologii Instytutu Carnegie w Baltimore. W 1915 r. powrócił do kraju zostając asystentem, a potem uzyskując prosekturę w Zakładzie Anatomii Uniwersytetu Warszawskiego. W 1920 roku został mianowany kierownikiem katedry na Uniwersytecie w Wilnie, gdzie stworzył od podstaw Zakład Anatomii Prawidłowej. W krótkim czasie stał się czołową postacią na Uniwersytecie działając i tworząc wiele towarzystw naukowych. 0d 1922 profesor tytularny, od 1934 profesor zwyczajny. W 1934 był dziekanem wydziału lekarskiego. Po wybuchu wojny został pozbawiony swojego stanowiska i rozpoczął tajne nauczanie młodzieży. W czasie okupacji pełnił obowiązki kierownika Studium Medycznego. Był żołnierzem Armii Krajowej, odznaczony został Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami. Swoją przedwojenną pracą naukową przyczynił się do ocalenia przed zagładą ludu Karaimów, których hitlerowcy niesłusznie uznali za Żydów i skazali na eksterminację.

Wilno opuścił w 1945 roku przyjmując wkrótce stanowisko kierownika katedry Anatomii Prawidłowej Akademii Medycznej w Gdańsku. Promotor 16 doktoratów i 7 przewodów habilitacyjnych. Po przejściu na emeryturę na stanowisku kierownika Zakładu Anatomii zastąpił go Wiesław Łasiński.

W kręgu jego zainteresowań badawczych pozostawała również prymatologia, m.in. utworzył Komisję Prymatologii przy Gdańskim Towarzystwie Naukowym[4].

Pochowany został na warszawskich Powązkach (kwatera 73-5-21/22)[5].

Kalendarium pracy naukowej[edytuj | edytuj kod]

Ważniejsze prace i publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • 1932Sur les grupes sanguines des Caraimes de Wilno et de Troki – praca dotycząca podobieństwa antropologicznego Karaimów do ludów turko-tatarskich
  • 1969The international organs in primates and their anhropogenetic significance
  • od 1913 – Anatomia człowieka – współautor i kontynuator prac nad podręcznikiem, rozpoczętych przez prof. dra Adama Bochenka

Odznaczenia[7][edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]