Ostra (Pasmo Jaworzyny)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ostra
Ilustracja
Pomnik partyzantów pod Ostrą
Państwo

 Polska

Pasmo

Beskid Sądecki, Karpaty

Wysokość

834 m n.p.m.

Położenie na mapie Beskidu Sądeckiego
Mapa konturowa Beskidu Sądeckiego, u góry znajduje się czarny trójkącik z opisem „Ostra”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, blisko górnej krawiędzi znajduje się czarny trójkącik z opisem „Ostra”
Ziemia49°30′59,4″N 20°44′08,4″E/49,516500 20,735667

Ostra (834 m) – szczyt w bocznym grzbiecie Pasma Jaworzyny w Beskidzie Sądeckim. Grzbiet ten odbiega od głównego grzbietu Pasma Jaworzyny po wschodniej stronie Makowicy, początkowo w północnym kierunku, na Ostrej zakręca w zachodnim i poprzez Wilcze Doły (786 m), Nad Garbem (781 m) i Majdan (490 m) opada aż do Nowego Sącza[1]. W północno-zachodnim, północnym i północno-wschodnim kierunku odchodzą od Ostrej trzy grzbiety oddzielające potok Homerka i trzy doliny potoku Bączanka (dopływ Homerki). Z przeciwległych stoków w południowo-zachodnim kierunku spływa Potok Życzanowski[2].

Ostra jest obecnie niemal całkowicie zalesiona. Z dawnych dużych polan istnieje jeszcze na jej południowo-wschodnich stokach Polana Barnowska. Polana na północno-wschodnim grzbiecie zarasta lasem[2]. Na południowych stokach, przy szlaku turystycznym istnieje jeszcze niewielka polanka z pomnikiem partyzantów. Przed II wojną światową był tutaj budynek gajówki, który służył za schronienie partyzantom AK z oddziału Juliana Zubka (pseudonim „Tatar”). Żywności partyzantom dostarczał dwór Stadnickich z Nawojowej. Niemcy jednak spalili gajówkę, pozostały ruiny piwnicy. Na miejscu gajówki stoi pomnik upamiętniający partyzantów z oddziału „Tatara”[3].

Przez Ostrą prowadzi zielony szlak turystyczny. Omija on jednak jej wierzchołek, trawersując południowymi jej stokami nad doliną Życzanowskiego Potoku[1].

Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]

szlak turystyczny zielony zielony: Nowy Sącz – Majdan – Żeleźnikowa Mała – Nad Garbem – Wilcze Doły – Ostra – Polana OgórkowaMakowica
Grzbiet Wilczych Dołów i Ostrej

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Beskid Sądecki. Mapa 1:50 000. Kraków: Wyd. „Compass”, 2011. ISBN 978-83-7605-080-5.
  2. a b Geoportal. [dostęp 2010-07-15].
  3. Bogdan Mościcki: Beskid Sądecki i Małe Pieniny. Pruszków: Oficyna Wyd. „Rewasz”, 2007. ISBN 978-83-89188-65-6.