Ostry Groń
 Ostry Groń z lewej strony | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
Położenie na mapie powiatu żywieckiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
 49°41′22,0″N 19°18′37,2″E/49,689444 19,310333
| |
Ostry Groń (643 m) – szczyt w zachodniej części Pasma Pewelskiego, które w regionalizacji fizycznogeograficznej Polski według Jerzego Kondrackiego zaliczane jest do Beskidu Makowskiego[1], w nowszej regionalizacji z 2018 roku do Pasm Pewelsko-Krzeszowskich[2]. Wraz z wzgórzami Łyska, Barutka i Jasna Górka, tworzy drugi, niższy ciąg wzniesień Pasma Pewelskiego. Swoimi północno-zachodnimi stokami opada on do Kotliny Żywieckiej, zaś od głównego ciągu wzniesień Pasma Pewelskiego oddzielony jest doliną potoku Pewlica. Ostry Groń znajduje się w środku, pomiędzy Jasną Górka i Barutką[3].
W północno-zachodnim kierunku spływa ze stoków Ostrego Gronia potok Kaniowiec uchodzący do Łękawki. Wzgórze jest w większości porośnięte lasem, ale dawniej było znacznie bardziej bezleśne. Stoki południowe niemal w całości pokrywały pola uprawne, obecnie zarastające lasem. Na szczycie graniczą z sobą 3 miejscowości: Gilowice, Rychwałd i Pewel Ślemieńska w województwie śląskim (wszystkie w województwie śląskim, powiecie żywieckim)[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 326–327, ISBN 83-01-12479-2.
- ↑ J. Balon, M. Jodłowski, P. Krąż, Beskidy Zachodnie (513.4–5), [w:] A. Richling i inni red., Regionalna geografia fizyczna Polski, Poznań, s. 481–496.
- ↑ Beskid Mały. Mapa 1:50 000, Kraków: Compass, 2014, s. 2, ISBN 978-83-7605-329-5.
- ↑ Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2024-03-13].