Oulema erichsonii
| Oulema erichsonii | |||
| Suffrian, 1841 | |||
.png)
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
Oulema erichsonii | ||
| Synonimy | |||
| |||
Oulema erichsonii – gatunek chrząszcza z rodziny stonkowatych i podrodziny poskrzypek. Zamieszkuje palearktyczną Eurazję.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1841 roku przez Eduarda Suffriana[1].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
_Figure_4.jpg)
Chrząszcz o ciele długości od 4 do 4,5 mm[2][3], przeciętnie mniej smukłym niż u O. septentrionis[3]. Grzbietowa strona ciała jest metalicznie niebieska z połyskiem zielonym lub czarna z metalicznie zielono lśniącymi bocznymi brzegami przedplecza i pokryw; czułki i odnóża są czarne. Płaskie czoło ma pośrodku długą, płytką bruzdę przechodzącą na ciemię[2][3]. Wygraniczające czoło linie zbiegają się na przedzie pod kątem rozwartym[2]. Przedplecze ma w tylnej części szeroką, głęboką, poprzeczną bruzdę równomiernie i gęsto pokrytą drobnymi, zwykle lekko wydłużonymi, niekiedy przechodzącymi w zmarszczki punktami[2][3]. Reszta przedplecza jest płytko i głęboko punktowana. Punktowanie na pokrywach jest delikatne[3]. Genitalia samca cechują się edeagusem węższym niż u O. magistrettiorum[3], mniej lub bardziej na szczycie zaostrzonym[2][3], w widoku bocznym na końcu nieco S-kształtnie wygiętym ku górze, a flagellum dłuższym i silniej poskręcanym niż u O. septentrionis, na wierzchołku delikatnie wyciągniętym[3].
Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]
Owad ten zasiedla podmokłe łąki, mokradła, torfowiska niskie oraz pobrzeża rowów i potoków. Zarówno larwy, jak i postacie dorosłe są fitofagami żerującymi na rukwiach i rzepichach. Aktywne osobniki dorosłe spotyka się głównie w czerwcu i lipcu[4][2].
Gatunek palearktyczny. W Europie znany jest z Hiszpanii, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Luksemburga, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Liechtensteinu, Włoch, Danii, Szwecji, Norwegii, Łotwy, Litwy, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Białorusi, Ukrainy, Rumunii, Bułgarii, Macedonii Północnej, Grecji i europejskiej części Rosji. W Azji podawany jest z syberyjskiej i dalekowschodniej części Rosji, Kazachstanu, Mongolii, północnych Chin i Japonii[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Ivan Löbl, Aleš Smetana (red.), Catalogue of Palaearctic Coleoptera. Volume 6. Chrysomeloidea, Stenstrup, Denmark: Apollo Books, 2010, s. 367-368, ISBN 978-87-88757-84-2.
- ↑ a b c d e f Andrzej Warchałowski: Klucze Do Oznaczania Owadów Polski: cz. XIX Chrząszcze - Coleoptera: z. 94 Stonkowate - Chrysomelidae. Część ogólna i podrodziny Donaciinae, Orsodacninae, Criocerinae, Clytrinae, Cryptocephalinae, Lamprosomatidae, Eumolpinae. Warszawa: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, PWN, 1971.
- ↑ a b c d e f g h Gattung Oulema Gozis. [w:] Käfer Europas [on-line]. [dostęp 2024-05-12].
- ↑ B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Stonkowate – Chrysomelidae, część 1. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (16), 1990.