Owsica łąkowa

Owsica łąkowa
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	liliopodobne (≡ jednoliścienne)
Rząd	wiechlinowce
Rodzina	wiechlinowate
Rodzaj	Helictochloa / owsica
Gatunek	owsica łąkowa
	Nazwa systematyczna
	Helictochloa pratensis (L.) Romero Zarco; Candollea 66: 103 (2011)
Synonimy
	Arrhenatherum pratense (L.) Samp.; Avena pratensis L.; Avena pratensis var. minor Roth; Avenastrum pratense (L.) Opiz; Avenochloa pratensis (L.) Holub; Avenula pratensis (L.) Dumort.; Helictotrichon pratense (L.) Pilg.; Heuffelia pratensis (L.) Schur; Trisetum pratense (L.) Dumort.;
	Arrhenatherum pratense (L.) Samp.; Avena pratensis L.; Avena pratensis var. minor Roth; Avenastrum pratense (L.) Opiz; Avenochloa pratensis (L.) Holub; Avenula pratensis (L.) Dumort.; Helictotrichon pratense (L.) Pilg.; Heuffelia pratensis (L.) Schur; Trisetum pratense (L.) Dumort.;
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Owsica łąkowa (Helictochloa pratensis (L.) Romero Zarco^[4]^[3]) – gatunek rośliny z rodziny wiechlinowatych. Występuje w Europie i południowo-zachodniej Azji^[3]. W Polsce ma rozproszone stanowiska, najwięcej ma ich na Wyżynie Małopolskiej oraz nad dolną Wisłą, brak jej w Karpatach i we wschodniej części kraju^[5].

Morfologia

Pokrój: Wieloletnia trawa kępkowa.
Łodyga: Źdźbło do 1 m wysokości.
Liście: Blaszki liści odziomkowych często wpół złożone, szerokości 2–4 mm. Języczek liściowy długości 2–7 mm.
Kwiaty: Zebrane w jasnozielone lub żółtawe, jasnofioletowo nabiegłe, 3-5-kwiatowe kłoski długości około 2 cm, te z kolei zebrane w wiechę długości 10–20 cm. Oś kłoska pod kwiatami pokryta włoskami długości 1–1,5 mm. Plewy 3-nerwowe. Plewa górna długości 13–18 mm. Ość plewki dolnej w dole taśmowato spłaszczona i skręcona^[6].
Owoce: Ziarniaki.

Biologia i ekologia

Bylina, hemikryptofit. Rośnie w murawach kserotermicznych. Kwitnie w czerwcu i lipcu. Gatunek charakterystyczny klasy Festuco-Brometea^[7].

Zmienność

Gatunek zróżnicowany na pięć podgatunków^[3]:

Helictotrichon pratense subsp. gonzaloi (Sennen) Mateo & Figuerola - występuje w Hiszpanii
Helictotrichon pratense subsp. hirtifolium (Podp.) Dostál - rośnie w Austrii i na Słowacji
Helictotrichon pratense subsp. iberica (St.-Yves) Mateo & Figuerola - występuje w Hiszpanii i Francji
Helictotrichon pratense subsp. pratense - rośnie w całym zasięgu gatunku
Helictochloa pratensis subsp. requienii (Mutel) H.Scholz – Francja i Hiszpania

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2014-01-26] (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Helictochloa pratensis (L.) Romero Zarco, [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2024-04-24] .
↑ Kadereit J. W., Albach D. C., Ehrendorfer F., Galbany-Casals M. i inni. Which changes are needed to render all genera of the German flora monophyletic?. „Willdenowia”. 46, s. 39 – 91, 2016. DOI: 10.3372/wi.46.46105.
↑ Zając A., Zając M.: Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce. Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej, Instytut Botaniki, Uniwersytet Jagielloński, 2001, s. 84. ISBN 978-83-61191-72-8.
↑ Szafer W., Kulczyński S., Pawłowski B. Rośliny polskie. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1969.
↑ WładysławW. Matuszkiewicz WładysławW., Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, ISBN 83-01-13520-4, OCLC 749271059 .

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2014-01-26] (ang.).

[powo-3] Helictochloa pratensis (L.) Romero Zarco, [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2024-04-24] .

[4] Kadereit J. W., Albach D. C., Ehrendorfer F., Galbany-Casals M. i inni. Which changes are needed to render all genera of the German flora monophyletic?. „Willdenowia”. 46, s. 39 – 91, 2016. DOI: 10.3372/wi.46.46105.

[5] Zając A., Zając M.: Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce. Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej, Instytut Botaniki, Uniwersytet Jagielloński, 2001, s. 84. ISBN 978-83-61191-72-8.

[6] Szafer W., Kulczyński S., Pawłowski B. Rośliny polskie. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1969.

[7] WładysławW. Matuszkiewicz WładysławW., Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, ISBN 83-01-13520-4, OCLC 749271059 .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]