Owsica pstra

Owsica pstra
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	liliopodobne (≡ jednoliścienne)
Rząd	wiechlinowce
Rodzina	wiechlinowate
Rodzaj	Helictochloa / owsica
Gatunek	owsica pstra
	Nazwa systematyczna
	Helictochloa versicolor (Vill.) Romero Zarco; Candollea 66: 103 (2011)
Synonimy
	Avena versicolor Vill.; Avena versicolor var. villarsiana St.-Yves; Avenastrum versicolor (Vill.) Fritsch; Avenochloa versicolor (Vill.) Holub; Avenula versicolor (Vill.) M.Laínz; Danthorhiza versicolor (Vill.) Ten.; Helictotrichon versicolor (Vill.) Pilg.;
	Avena versicolor Vill.; Avena versicolor var. villarsiana St.-Yves; Avenastrum versicolor (Vill.) Fritsch; Avenochloa versicolor (Vill.) Holub; Avenula versicolor (Vill.) M.Laínz; Danthorhiza versicolor (Vill.) Ten.; Helictotrichon versicolor (Vill.) Pilg.;
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Owsica pstra (Helictochloa versicolor (Vill.) Romero Zarco^[4]^[3]) – gatunek rośliny z rodziny wiechlinowatych. Występuje w południowej i środkowej Europie oraz Turcji^[3]. W Polsce rośnie tylko w Tatrach^[5].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Łodyga: Delikatne źdźbło do 30 cm wysokości.
Liście: Sinawe, sztywne, płaskie, na szczycie kapturkowate, tylko na brzegu szorstkie i z białą obwódką. Pochwy liściowe obłe.
Kwiaty: Zebrane w 4-5-kwiatowe kłoski, te z kolei zebrane w jajowatą wiechę długości 4-6 cm. Plewy fiołkowe, w dolnej części zielone, brązowe na brzegu. Plewka dolna brązowa, żółta na brzegu, z ciemną ością, w dole taśmowato spłaszczoną i skręconą^[6].
Owoce: Ziarniaki.

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Bylina, hemikryptofit, oreofit. Rośnie w wysokogórskich murawach acydofilnych. Kwitnie w lipcu i sierpniu. Gatunek charakterystyczny klasy Juncetea trifidi oraz zespołu Oreochloo distichae-Juncetum trifidi^[7].

Zmienność[edytuj | edytuj kod]

Wyróżniane są trzy podgatunki^[3]:

Helictochloa versicolor subsp. caucasica (Holub) Romero Zarco
Helictochloa versicolor subsp. praetutiana (Parl. ex Arcang.) Romero Zarco
Helictochloa versicolor subsp. versicolor

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Rośliny tatrzańskie

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2014-01-26] (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Helictochloa versicolor (Vill.) Romero Zarco, [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2024-04-24] .
↑ Kadereit J. W., Albach D. C., Ehrendorfer F., Galbany-Casals M. i inni. Which changes are needed to render all genera of the German flora monophyletic?. „Willdenowia”. 46, s. 39 – 91, 2016. DOI: 10.3372/wi.46.46105.
↑ Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, AdamA. Zając (red.) i inni, Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957 .
↑ Szafer W., Kulczyński S., Pawłowski B. Rośliny polskie. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1969.
↑ WładysławW. Matuszkiewicz WładysławW., Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, ISBN 83-01-13520-4, OCLC 749271059 .

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2014-01-26] (ang.).

[powo-3] Helictochloa versicolor (Vill.) Romero Zarco, [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2024-04-24] .

[4] Kadereit J. W., Albach D. C., Ehrendorfer F., Galbany-Casals M. i inni. Which changes are needed to render all genera of the German flora monophyletic?. „Willdenowia”. 46, s. 39 – 91, 2016. DOI: 10.3372/wi.46.46105.

[5] Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, AdamA. Zając (red.) i inni, Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957 .

[6] Szafer W., Kulczyński S., Pawłowski B. Rośliny polskie. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1969.

[7] WładysławW. Matuszkiewicz WładysławW., Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, ISBN 83-01-13520-4, OCLC 749271059 .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]