Przejdź do zawartości

Owsica łąkowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Owsica łąkowa
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

wiechlinowce

Rodzina

wiechlinowate

Rodzaj

Helictochloa / owsica

Gatunek

owsica łąkowa

Nazwa systematyczna
Helictochloa pratensis (L.) Romero Zarco
Candollea 66: 103 (2011)[3]
Synonimy
  • Arrhenatherum pratense (L.) Samp.
  • Avena pratensis L.
  • Avena pratensis var. minor Roth
  • Avenastrum pratense (L.) Opiz
  • Avenochloa pratensis (L.) Holub
  • Avenula pratensis (L.) Dumort.
  • Helictotrichon pratense (L.) Pilg.
  • Heuffelia pratensis (L.) Schur
  • Trisetum pratense (L.) Dumort.[3]

Owsica łąkowa (Helictochloa pratensis (L.) Romero Zarco[4][3]) – gatunek rośliny z rodziny wiechlinowatych. Występuje w Europie i południowo-zachodniej Azji[3]. W Polsce ma rozproszone stanowiska, najwięcej ma ich na Wyżynie Małopolskiej oraz nad dolną Wisłą, brak jej w Karpatach i we wschodniej części kraju[5].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Kwiatostan
Pokrój
Wieloletnia trawa kępkowa.
Łodyga
Źdźbło do 1 m wysokości.
Liście
Blaszki liści odziomkowych często wpół złożone, szerokości 2–4 mm. Języczek liściowy długości 2–7 mm.
Kwiaty
Zebrane w jasnozielone lub żółtawe, jasnofioletowo nabiegłe, 3-5-kwiatowe kłoski długości około 2 cm, te z kolei zebrane w wiechę długości 10–20 cm. Oś kłoska pod kwiatami pokryta włoskami długości 1–1,5 mm. Plewy 3-nerwowe. Plewa górna długości 13–18 mm. Ość plewki dolnej w dole taśmowato spłaszczona i skręcona[6].
Owoce
Ziarniaki.

Biologia i ekologia

[edytuj | edytuj kod]

Bylina, hemikryptofit. Rośnie w murawach kserotermicznych. Kwitnie w czerwcu i lipcu. Gatunek charakterystyczny klasy Festuco-Brometea[7].

Zmienność

[edytuj | edytuj kod]

Gatunek zróżnicowany na pięć podgatunków[3]:

  • Helictotrichon pratense subsp. gonzaloi (Sennen) Mateo & Figuerola - występuje w Hiszpanii
  • Helictotrichon pratense subsp. hirtifolium (Podp.) Dostál - rośnie w Austrii i na Słowacji
  • Helictotrichon pratense subsp. iberica (St.-Yves) Mateo & Figuerola - występuje w Hiszpanii i Francji
  • Helictotrichon pratense subsp. pratense - rośnie w całym zasięgu gatunku
  • Helictochloa pratensis subsp. requienii (Mutel) H.Scholz – Francja i Hiszpania

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2014-01-26] (ang.).
  3. a b c d e Helictochloa pratensis (L.) Romero Zarco, [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2024-04-24].
  4. Kadereit J. W., Albach D. C., Ehrendorfer F., Galbany-Casals M. i inni. Which changes are needed to render all genera of the German flora monophyletic?. „Willdenowia”. 46, s. 39 – 91, 2016. DOI: 10.3372/wi.46.46105. 
  5. Zając A., Zając M.: Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce. Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej, Instytut Botaniki, Uniwersytet Jagielloński, 2001, s. 84. ISBN 978-83-61191-72-8.
  6. Szafer W., Kulczyński S., Pawłowski B. Rośliny polskie. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1969.
  7. Władysław Matuszkiewicz, Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, ISBN 83-01-13520-4, OCLC 749271059.