Pędzichów
Pomóż nam go sprawdzić: oceń zgłoszoną nominację.
Pędzichów – dawna duchowna jurydyka, położona na wschód od obecnej ulicy Pędzichów. Od zachodu graniczyła z jurydykami Biskupie oraz Błonie, od wschodu z folwarkiem Szlak, a od południa z Kleparzem[1].
Jurydyka Pędzichów była własnością Kościoła św. Floriana. W XIV wieku na jej terenie znajdowała się miejska szubienica (w miejscu obecnego Zakładu im. Helców). W pierwszej połowie XV wieku wschodnia część jurydyki Pędzichów należała do kleparskiego mieszczanina Świętosława Popka[1].
Od 1434 roku jurydyka stanowiła własność wikariuszy katedralnych. Początkowo władzę sądowniczą na terenie osady sprawowała Rada Miasta Krakowa, aż do 1464 roku kiedy to Kazimierz IV Jagiellończyk rozpoczął lokację jurydyki Pędzichów[1].
Wówczas od tego czasu władzę administracyjną i sądowniczą na terenie jurydyki sprawował wójt i pięciu ławników. W 1632 roku jurydyka liczyła około 30 domów, a na jej terenie znajdował się również folwark. W latach 1655–1657 osada została zniszczona podczas potopu szwedzkiego[1].
Pod koniec XVIII wieku liczyła około 210 mieszkańców[1]. W 1800 roku na mocy dekretu władz austriackich jurydyka została włączona w granicę Krakowa, a wtedy nazwę Pędzichów objęła pobliska ulica wytyczona w XVIII wieku[2]. Od 1991 roku teren jurydyki znajduje się na terenie dzielnicy I[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Encyklopedia Krakowa. Warszawa-Kraków: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 746. ISBN 83-01-13325-2.
- ↑ Elżbieta Supranowicz: Nazwy ulic Krakowa. Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN, 1995, s. 119–120. ISBN 83-85579-48-6.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Praca zbiorowa: Encyklopedia Krakowa, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa-Kraków 2000, ISBN 83-01-13325-2.
- Elżbieta Supranowicz: Nazwy ulic Krakowa. Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN, 1995. ISBN 83-85579-48-6.