Płamen Nikołow (ur. 1961)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Płamen Nikołow
Пламен Николов
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

20 sierpnia 1961
Drjanowo

Pozycja

bramkarz

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1978–1981 Łokomotiw Płowdiw 67 (0)
1981–1991 Łokomotiw Sofia 106 (0)
1991–1997 Lewski Sofia 132 (0)
1997–1999 Septemwri Sofia 28 (0)
W sumie: 333 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1991–1994  Bułgaria 6 (0)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Płamen Nikołow (ur. 20 kwietnia 1961 w Drjanowie) – bułgarski piłkarz grający na pozycji bramkarza, trener i działacz piłkarski.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jest wychowankiem Łokomotiwu Drjanowo. W wieku siedemnastu lat przeszedł do Łokomotiwu Płowdiw, gdzie występował obok reprezentantów kraju Ajana Sadykowa i kończącego karierę Christo Bonewa. Następnie przez dziesięć sezonów był zawodnikiem Łokomotiwu Sofia, ale w jedenastce występował z różną regularnością. W 1991 roku trafił do Lewskiego Sofia jako następca Borisława Michajłowa. Choć początkowo miał być tylko zmiennikiem młodszego Zdrawko Zdrawkowa, wygrał rywalizację o grę w pierwszym zespole: w ciągu sześciu sezonów spędzonych w Lewskim wystąpił łącznie w 132 meczach oraz zdobył trzykrotnie mistrzostwo kraju i dwukrotnie Puchar Bułgarii. Piłkarską karierę zakończył w wieku trzydziestu ośmiu lat w drugoligowym Septemwri Sofia.

W reprezentacji Bułgarii od 28 maja 1991 roku (0:3 z Brazylią) do 16 lipca 1994 roku (0:4 ze Szwecją) rozegrał 6 meczów. Znalazł się w kadrze na mundial 1994, chociaż w eliminacjach częściej od niego grał Antonio Ananiew. Ostatecznie na mistrzostwach Bułgarzy zajęli czwarte miejsce. Nikołow był zmiennikiem Borisława Michajłowa; wystąpił tylko w jednym spotkaniu, w drugiej połowie meczu o trzecie miejsce ze Szwecją.

Po zakończeniu kariery piłkarskiej pracował jako trener bramkarzy, m.in. w Marku Dupnica i Slawii Sofia.

W kwietniu 2010 roku został prezesem, występującego w drugiej lidze, Botewu Wraca[1]. Rok później, w sezonie 2010–2011, Botew, trenowany przez kolegę Nikołowa z kadry, Saszo Angełowa, wyprzedził m.in. Etyr Wielkie Tyrnowo, Sportist Swoge i Wichren Sandanski, i wywalczył awans do ekstraklasy. Powrócił do najwyższej ligi rozgrywkowej po dwudziestu jeden latach.

Sukcesy piłkarskie[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]