Płyn Burowa
Płyn Burowa (łac. aluminii subacetatis solutio FP XII, syn. liquor aluminii acetici, liquor aluminii subacetici, liquor Burovi, aluminium subaceticum solutum) – preparat galenowy do użytku zewnętrznego, sporządzany według przepisu farmakopealnego. W Polsce na stan obecny (2024) skład określa monografia narodowa zamieszczona w Farmakopei Polskiej XIII 2023
Płyn Burowa jest 7,5–9% roztworem wodnym zasadowego octanu glinu, Al(OH)(CH
3COO)
2[1]
Składniki i otrzymywanie[edytuj | edytuj kod]
| Siarczan glinu osiemnastowodny | 100,0 cz. |
| Strącony węglan wapnia | 47,0 cz. |
| Kwas octowy (o stężeniu 311 g/l, tj. 30%) | 120,0 cz. |
| Woda oczyszczona | q.s. |
Sporządzanie
Uwodniony siarczan glinu rozpuszcza się na zimno (proces długotrwały) w 250 cz. wody i sączy. Przesącz rozcieńcza się wodą do otrzymania roztworu o gęstości od 1,138–1,140 g/ml. Do roztworu dodaje się porcjami strącony węglan wapnia utarty z 70 cz. wody, a następnie kwas octowy. Mieszaninę pozostawia się w otwartym naczyniu na 72 godziny, co pewien czas mieszając. Ciecz znad osadu dekantuje się i przesącza. W razie potrzeby rozcieńcza się wodą do uzyskania stężenia ok. 8,5%[2].
Właściwości fizykochemiczne[edytuj | edytuj kod]
| Wygląd | bezbarwna, przeźroczysta ciecz, lekko opalizująca |
| Zapach | słaby zapach kwasu octowego |
| pH (20 °C) | około 2 |
| Rozpuszczalność | produkt łatwo rozpuszcza się w wodzie, alkoholach, natomiast nie rozpuszcza się w chloroformie, eterze. |
Należy unikać ogrzewania preparatu, ponieważ ulega on wtedy rozkładowi[1].
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
Jest lekiem do stosowania miejscowego o właściwościach ściągających i przeciwzapalnych, stosowanym w stłuczeniach i obrzękach zazwyczaj w rozcieńczeniu 1 łyżka roztworu na szklankę wody lub większym – nawet w stosunku 1:2. Nie wolno go stosować w przypadkach otwartych zranień. Wchodzi w skład płukanki Parmy.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Płyn Burowa – karta charakterystyki. Coel Kraków. [dostęp 2012-12-16].
- ↑ Farmakopea Polska VI, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2002, s. 914, ISBN 83-88157-18-3.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jan Kazimierz Podlewski: Leki współczesnej terapii. Warszawa: Split Trading – Wydawnictwa Fundacji Büchnera, 2001. ISBN 83-85632-56-5.
