Przejdź do zawartości

Płynność finansowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Płynność finansowa – zdolność podmiotu do wywiązywania się (spłacania) w terminie najbardziej wymagalnych (krótkoterminowych) zobowiązań (np. związanych z zapłatą kontrahentom za wyroby i usługi, wypłatą wynagrodzeń, itp). Jest jednym z elementów oceny finansowej przedsiębiorstwa, bowiem płynność finansowa bezpośrednio wpływa na jego kondycję finansową i standing finansowy.

Utrzymywanie i zaburzenie płynności finansowej

[edytuj | edytuj kod]

Zarządzanie płynnością finansową ma na celu utrzymywanie odpowiedniej wartości płynnych środków pieniężnych i linii kredytowych, gdyż opóźnienia w wywiązywaniu się ze zobowiązań powodują nieufność kontrahentów i kredytujących instytucji finansowych, co może doprowadzić w skrajnych przypadkach do bankructwa. Z kolei zbyt wysoki poziom płynnych środków pieniężnych powoduje zamrożenie części kapitału obrotowego, który nie wspiera operacyjnej działalności przedsiębiorstwa, a tym samym powoduje zmniejszenie rentowności zasobów przedsiębiorstwa i zyskowności sprzedaży.

Zaburzenie płynności finansowej to chwilowa, krótkookresowa niezdolność podmiotu do regulowania (spłacania) najbardziej wymagalnych zobowiązań (krótkoterminowych) lub krótkookresowa niezdolność do pokrycia wydatków operacyjnych i finansowych z przychodów bieżącego okresu i środków zgromadzonych w poprzednich okresach; lub krócej: nieregulowanie zobowiązań na czas. W skrajnych przypadkach może się ona przekształcić w niewypłacalność, czyli trwałą niezdolność do regulowania wszystkich zobowiązań bez względu na ich wymagalność. Jednym z głównych narzędzi analitycznych wykorzystywanych w diagnostyce finansowej jest analiza finansowa, której częścią jest analiza wskaźnikowa.

Wskaźnik finansowy

[edytuj | edytuj kod]

Wskaźnik finansowy to określona relacja odpowiednich pozycji ze sprawozdań finansowych wyrażona w różnych jednostkach (razach wielokrotności obrotu, dniach obrotu, procentach, ułamkach dziesiętnych) obrazująca sytuację finansową w danym obszarze funkcjonowania przedsiębiorstwa.

Wskaźnik finansowy ma trzy podstawowe cechy: mierzalność, interpretowalność, porównywalność.

Mierzalność wskaźnika finansowego zapewniona jest poprzez wykorzystywanie do jego budowy danych mierzalnych pochodzących ze sprawozdań finansowych.

Porównywalność wskaźnika finansowego to cecha wskaźnika finansowego pozwalająca na jego benchmarkowanie (porównywanie z określonymi odniesieniami) w ujęciu czasowym (zmiany w czasie), planistycznym (realizacja a plan), przestrzennym (pomiędzy przedsiębiorstwami z tych samych branż z różnych rynków), branżowym (pomiędzy przedsiębiorstwami z tej samej branży – klasy lub w Polsce: działu PKD).

Wskaźniki płynności finansowej (ang. liquidity ratios) pokazują relację środków pieniężnych przedsiębiorstwa i innych aktywów obrotowych (bieżących) do zobowiązań krótkoterminowych (bieżących). Odpowiadają więc na kluczowe pytania, czy przedsiębiorstwo posiada płynność finansową.

Nazwa wskaźnika Wzór Prawidłowa wartość Próg zagrożenia
Płynność bieżąca (CR) wskaźnik płynności bieżącej = aktywa obrotowe / zobowiązania krótkoterminowe
Płynność szybka (QR) wskaźnik płynności szybkiej = (aktywa obrotowe – zapasy) / zobowiązania krótkoterminowe
Płynność natychmiastowa wskaźnik płynności natychmiastowej = inwestycje krótkoterminowe / zobowiązania krótkoterminowe

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • R. Machała: Zarządzanie finansami i wycena firmy. Wrocław: Unimex, 2011.
  • M. Sierpińska, T. Jachna: Ocena przedsiębiorstwa według standardów światowych. Warszawa: PWN, 2011.