Przejdź do zawartości

Pałac w Słubicach

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pałac w Słubicach
Zabytek: nr rej. 27/28 W 11.01.1954
Ilustracja
Pałac i oficyny
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miejscowość

Słubice

Typ budynku

pałac

Styl architektoniczny

klasycyzm

Architekt

Hilary Szpilowski

Kondygnacje

2 + piwnice

Rozpoczęcie budowy

1789

Pierwszy właściciel

Józef Mikorski

Kolejni właściciele

Potoccy, Skrażyńscy, Grzybowscy, obecnie Sławomir Ambroziak

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Pałac w Słubicach”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Pałac w Słubicach”
Położenie na mapie powiatu płockiego
Mapa konturowa powiatu płockiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Pałac w Słubicach”
Położenie na mapie gminy Słubice
Mapa konturowa gminy Słubice, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Pałac w Słubicach”
Ziemia52°22′08,60″N 19°56′08,50″E/52,369056 19,935694

Pałac w Słubicach – zabytkowy[1] pałac położony w Słubicach w powiecie płockim.

Pałac został wybudowany w 1789 dla Józefa Mikorskiego i jego żony Krystyny z Miaskowskich, według projektu Hilarego Szpilowskiego. Potem odziedziczył go ich syn Jan Chryzostom i wnuk Roman Mikorski. Następnie majątek znalazł się w rękach Potockich, Skrażyńskich i Grzybowskich.

Na zespół pałacowy składa się pałac, dwie oficyny połączone galeriami z pałacem.

Piętrowy pałac, podpiwniczony, wybudowany w stylu klasycystycznym na planie prostokąta, jest ozdobiony od frontu ryzalitami bocznymi oraz czterokolumnowym portykiem z podjazdem. W tympanonie umieszczony jest herb Mikorskich – Ostoja.
Oficyna lewa mieściła kuchnię i pokoje gościnne, zaś w prawa – stajnię i wozownię.

Pałac otacza park z XVIII wieku o powierzchni 7,5 ha. Na terenie parku znajduje się Świątynia Milczenia z 1820 roku z jońskim portykiem, zaprojektowana przez działającego na początku XIX wieku architekta Aleksandera Alfonce de Saint Omer (Sętomerskiego).

W skład ogrodu wchodziły również (dziś niezachowane):

  • świątynia egipska
  • kiosk chiński (altana chińska na wyspie jednego ze stawów)
  • ptaszarnia
  • staw z wyspą kanaryjską
  • liczne mostki i rzeźby ogrodowe (lwy, sfinksy, wazy, fotel egipski na wyspie)
  • wodotrysk.

Pałac przetrwał II wojnę światową, potem w budynkach stworzono komisariat milicji, a potem szkołę. W latach 70. po przeniesieniu szkoły do nowej placówki majątek popadł w zapomnienie i uległ dewastacji.

Obecnie w rękach prywatnych, jest odbudowywany. Planowane jest wykorzystanie pałacu do celów turystycznych.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]