Pałecznica orlicowa
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
pałecznica orlicowa |
| Nazwa systematyczna | |
| Typhula quisquiliaris (Fr.) Henn. Bot. Jb. 23: 288 (1896) | |
Pałecznica orlicowa (Typhula quisquiliaris (Fr.) Henn.) – gatunek grzybów z rodziny pałecznicowatych (Typhulaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Typhula, Typhulaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten opisał James Sowerby w 1801 r., ale zdiagnozował go taksonomicznie dopiero Elias Fries w 1818 roku nadając mu nazwę Clavaria quisquiliaris[1]. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu Paul Christoph Hennings w 1896 r. przenosząc go do rodzaju Typhula[1].
- Clavaria obtusa Sowerby 1801
- Clavaria quisquiliaris Fr. 1818
- Geoglossum obtusum Gray 1821
- Pistillaria puberula Berk. 1860
- Pistillaria puberula var. viscidula P. Karst. 1886
- Pistillaria quisquiliaris (Fr.) Fr. 1821
- Pistillaria quisquiliaris var. major J. Kickx f. 1867
- Sclerotium medullare Berk. 1837
Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r.[3]
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
- Owocnik
Maczugowaty, złożony z główki i trzonu. Ma wysokość do 7 mm. Główka biała, gładka o wysokości od 1,5 do 4 mm i średnicy od 1 do 2,5 mm. Trzon o pokrągłym przekroju i kolorze podobnym do główki, jest jednak nieco prześwitujący i delikatnie zamszowy. Ma średnicę od 0,3 do 0,4 mm. Wyrasta z zagłębionego w podłożu sklerocjum[4].
- Cechy mikroskopowe
Zarodniki wąsko elipsoidalne o wymiarach 9–14 × 4–5,5 μm, białe z małymi granulkami. Podstawki o wymiarach 50–70 × 7–8 μm z czterema zarodnikami na każdej podstawce. Włoski na trzonie o wymiarach 15–60 × 3–7 μm, często z nabrzmiałymi nasadami. Sklerocjum 1,5-3 × 0,5 μm o bladożółtym kolorze. W strzępka ch są obecne sprzążki[5].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Znane jest występowanie pałecznicy orlicowej w Europie i w Maroku[6]. W zestawieniu wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski Władysław Wojewoda przytoczył 10 stanowisk tego gatunku z uwagą, że jego rozprzestrzenienie i stopień zagrożenia nie są znane[3].
Występuje w lasach iglastych Owocniki na obumarłych, leżących, lub jeszcze stojących pędach orlicy pospolitej (Pteridium aquilinum)[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Index Fungorum [online] [dostęp 2021-07-10].
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2021-07-10].
- ↑ a b c Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ Paul Sterry, Barry Hughes, Complete Guide to British Mushrooms & Toadstools, HarperCollins, 2009, ISBN 978-0-00-723224-6.
- ↑ M.B. Ellis, J. Pamela, Fungi without Gills (Hymenomycetes and Gasteromycetes): An Identification Handbook, Springer, 1990, s. 211-12, ISBN 978-0-412-36970-4.
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2021-07-10].