Pablo Lemoine

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pablo Lemoine
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Pablo Adrian Lemoine

Data i miejsce urodzenia

1 marca 1975
Montevideo, Urugwaj

Wzrost

185 cm

Masa ciała

125 kg

Rugby union
Pozycja

filar

Kariera juniorska
Lata Zespół
1988–1995 Montevideo Cricket Club
Kariera seniorska
Lata Zespół Wyst. (Pkt.)
1995–1998 Montevideo Cricket Club
1998–2000 Bristol Rugby 17 (0)
2000–2006 Stade Français 91 (20)
2006–2008 US Montauban 29 (0)
2008–2009 Montevideo Cricket Club
2009–2010 Avenir valencien 15 (5)
2010–2011 Montevideo Cricket Club
Reprezentacja narodowa
Lata Reprezentacja Wyst. (Pkt.)
 Urugwaj U-17
 Urugwaj U-19
 Urugwaj U-21
1996–2010  Urugwaj 48 (20)
Kariera trenerska
Lata Zespół
2012–  Urugwaj

Pablo Lemoine (ur. 1 marca 1975 w Montevideo) – urugwajski rugbysta podczas kariery grający na pozycji filara młyna w urugwajskich, brytyjskich i francuskich zespołach oraz w reprezentacji narodowej, następnie trener. Uczestnik dwóch Pucharów Świata: w 1999 oraz w 2003.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

W rugby zaczął grać w szkole w wieku jedenastu lat, a dwa lata później rozpoczął treningi w Montevideo Cricket Club[1][2]. Z klubem tym czterokrotnie zdobył mistrzostwo kraju w kategoriach juniorskich (1989, 1990, 1992, 1994)[3]. W pierwszej drużynie klubu zadebiutował w Campeonato Uruguayo de Rugby w 1995 roku przeciw Club Champagnat Rugby[3].

Podczas jednego z turniejów reprezentacyjnych trener drużyny amerykańskiej zarekomendował zawodnika Bobowi Dwyerowi, wówczas trenerowi Bristol Rugby występującego w angielskiej drugiej klasie rozgrywek[4] i w 1998 roku Lemoine podpisał kontrakt z tym klubem, zostając tym samym pierwszym urugwajskim zawodowym rugbystą[5][6][7][8]. Wraz z klubem wywalczył awans do ekstraklasy[7][8][9] i już w następnym sezonie dotarł do półfinału Europejskiego Pucharu Challenge[10].

Z końcem sezonu 1999/2000 opuścił Wyspy Brytyjskie przenosząc się do Stade Français[11], gdzie w 2003 roku przedłużył kontrakt[12]. Klub ten podczas jego występów zdobył mistrzostwo Francji w sezonach 2002/2003[13] i 2003/2004[14] oraz wicemistrzostwo w 2004/2005[15], a także dwukrotnie był finalistą Pucharu Heinekena w sezonach 2000/2001[16] i 2004/2005[17].

Odniesiona w połowie 2005 roku kontuzja i konieczność przeprowadzenia operacji ścięgna Achillesa wyeliminowała go z gry na kilka miesięcy[18][19], zaczęły jednak pojawiać się oferty z innych klubów[20][21], z których zawodnik ostatecznie wybrał US Montauban[22]. Po dwóch sezonach spędzonych w tym klubie, przez kilka miesięcy ponownie występował w Montevideo Cricket Club[23][24], po czym na rok związał się francuskim Avenir valencien grającym w Fédérale 1[25][26]. Po zakończeniu tego kontraktu powrócił do Urugwaju, gdzie występował w swoim macierzystym klubie obchodzącym stupięćdziesięciolecie istnienia, gdzie ostatecznie zakończył zawodniczą karierę[27].

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

Otrzymywał powołania do reprezentacji narodowych: U-17, U-19, U-21 oraz akademickiej[28]. Z kadrą U-19, której był kapitanem[1], uczestniczył w dwóch mistrzostwach świata – w 1993 i 1994 roku[2][28].

We wrześniu 1995 roku zaliczył debiut dla Los Teros w wygranym meczu z Hiszpanią[2][28]. Zagrał we wszystkich siedmiu spotkaniach Los Teros w dwóch Pucharach Świata – w 1999 i 2003[5], w drugim z nich zdobywając dwa przyłożenia[29][30]. Reprezentacja Urugwaju zaś na tych turniejach zwycięsko zakończyła po jednym z meczów – odpowiednio z Hiszpanią i Gruzją[5].

Prócz domowych spotkań i wyjazdowych tournée występował także w PARA Pan American Championship, mistrzostwach Ameryki Południowej oraz w 2008 w IRB Nations Cup[31]. Ostatnim akcentem w karierze reprezentacyjnej zawodnika były występy w ostatniej fazie eliminacji do Pucharu Świata 2011. Łącznie dla Los Teros rozegrał 48 spotkań, w których zdobył 20 punktów[32].

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

W 2012 roku został trenerem drużyny U-19 Montevideo Cricket Club[33], a także został wybrany selekcjonerem seniorskiej reprezentacji kraju[34][35], wcześniej pełniąc rolę asystenta[36][37]. W październiku 2014 roku uzyskał z nią awans na Puchar Świata 2015[38].

W czerwcu 2013 roku był jednym z selekcjonerów wspólnej reprezentacji Ameryki Południowej, która zagrała przeciw Anglikom[39].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Entrevista a Pablo Lemoine. montevideocricketclub.com @ web.archive.org. [dostęp 2014-08-18]. (hiszp.).
  2. a b c Hay que salir a buscar jugadores. elpais.com.uy. [dostęp 2012-07-16]. (hiszp.).
  3. a b Pablo Lemoine, premier rugbyman professionnel urugayen. stade.fr @ archive.today. [dostęp 2014-08-18]. (fr.).
  4. Pablo Lemoine, la conscience d'un pro. stade.fr. [dostęp 2014-08-18]. (fr.).
  5. a b c HISTORIA. uru.org.uy @ web.archive.org. [dostęp 2014-08-18]. (hiszp.).
  6. Montevideo Cricket Club en la historia / Desde 1972 hasta 2002. montevideocricketclub.com @ web.archive.org. [dostęp 2014-08-18]. (hiszp.).
  7. a b 20 stone Pablo getting bigger by the day. standard.co.uk. [dostęp 2012-07-16]. (ang.).
  8. a b Uruguay Player Biographies. sportsillustrated.cnn.com @ web.archive.org. [dostęp 2014-08-18]. (ang.).
  9. 1990–1998. bristolrugby.co.uk. [dostęp 2012-07-16]. (ang.).
  10. 1999–2000. bristolrugby.co.uk. [dostęp 2012-07-16]. (ang.).
  11. Lemoine to leave Bristol for France. espnscrum.com. [dostęp 2012-07-16]. (ang.).
  12. James, Moni, August, Poulain et Lemoine restent a Paris. stade.fr. [dostęp 2014-08-18]. (fr.).
  13. Stade de France, Saint-Denis, 7 juin 2003. lnr.fr. [dostęp 2012-07-16]. (fr.).
  14. Stade de France, Saint-Denis, 26 juin 2004. lnr.fr. [dostęp 2012-07-16]. (fr.).
  15. Stade de France, Saint-Denis, 11 juin 2005. lnr.fr. [dostęp 2012-07-16]. (fr.).
  16. The Sixth Heineken Cup Final. ercrugby.com. [dostęp 2012-07-16]. (ang.).
  17. Toulouse Crowned Kings Of Europe. ercrugby.com @ archive.today. [dostęp 2014-08-18]. (ang.).
  18. Stade Français : Pablo Lemoine est rentré à Paris. rugby365.fr. [dostęp 2012-07-16]. (fr.).
  19. Pablo Lemoine de retour à Paris. stade.fr. [dostęp 2014-08-18]. (fr.).
  20. Lemoine fidèle à Paris. leparisien.fr. [dostęp 2012-07-16]. (fr.).
  21. Les doutes de Blin. leparisien.fr. [dostęp 2012-07-16]. (fr.).
  22. Albi et Montauban en Top14. arch2006.cahiers-du-rugby.com. [dostęp 2012-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-17)]. (fr.).
  23. COMENZÓ EL CLAUSURA URUGUAYO. prematch.com.ar. [dostęp 2012-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-17)]. (hiszp.).
  24. Es un honor ponerme esta camiseta. rugbynews.com.uy. [dostęp 2012-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-17)]. (hiszp.).
  25. Lemoine y Bado, inseparables. rugbyfun.com.ar. [dostęp 2012-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-17)]. (hiszp.).
  26. Focus on Fédérale 1. lerugby.co.uk @ web.archive.org. [dostęp 2014-08-18]. (ang.).
  27. El año del decano. rugbynews.com.uy. [dostęp 2012-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-17)]. (hiszp.).
  28. a b c LEMOINE EN PLEINE LUMIERE. stade.fr. [dostęp 2012-07-16]. (fr.).
  29. England hammer Uruguay. news.bbc.co.uk. [dostęp 2012-07-16]. (ang.).
  30. Samoa heap woe on Uruguay. espnscrum.com. [dostęp 2012-07-16]. (ang.).
  31. Nations Cup – Pablo Lemoine. irb.com. [dostęp 2012-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-13)]. (ang.).
  32. Pablo Lemoine – ESPN Scrum Profile. espnscrum.com. [dostęp 2012-07-17]. (ang.).
  33. MVCC mantiene la base. rugbynews.com.uy. [dostęp 2012-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-17)]. (hiszp.).
  34. Lemoine, DT Los Teros. rugbynews.com.uy. [dostęp 2012-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-17)]. (hiszp.).
  35. Pablo Lemoine asume en Los Teros. rugbyfun.com.ar. [dostęp 2012-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-17)]. (hiszp.).
  36. Teros XV: Cuerpo Técnico designado. consur.org. [dostęp 2014-08-18]. (hiszp.).
  37. Hay cuerpo técnico. rugbynews.com.uy. [dostęp 2012-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-17)]. (hiszp.).
  38. Uruguay qualify for Rugby World Cup 2015. rugbyworldcup.com. [dostęp 2014-10-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-12)]. (ang.).
  39. Sudamérica XV ya tiene la lista para enfrentar a Inglaterra. elobservador.com.uy. [dostęp 2013-06-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-21)]. (hiszp.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]