Papa Wemba
| |
| Imię i nazwisko |
Jules Shungu Wembadio Pene Kikumba |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci |
24 kwietnia 2016 |
| Gatunki | |
| Zawód |
muzyk, wokalista |
| Aktywność |
1970–2016 |
| Zespoły | |
| Zaiko Langa Langa Isife Lokolé Viva La Musica | |
| Strona internetowa | |
Papa Wemba, właśc. Jules Shungu Wembadio Pene Kikumba (ur. 14 czerwca 1949 w Lubefu[1][a], zm. 24 kwietnia 2016 w Abidżanie[2][3]) – piosenkarz, kompozytor, jeden z bardziej rozpoznawalnych muzyków kontynentu afrykańskiego.
Często nazywany królem Rhumba Rock, współzałożyciel grupy Zaiko Langa Langa (1970), Isife Lokolé (1974), Viva La Musica (1976). Był popularyzatorem ruchu i mody Sapeurs, czyli pozytywnego stylu ubierania i życia wywodzącego się z Konga[4][3]. Na początku lat 80. przeniósł się wraz z zespołem do Paryża.
W 2004 roku zamieszany w przemyt afrykańskich imigrantów do Europy, za co został skazany na 30 miesięcy więzienia (z czego 26 w zawieszeniu)[5].
Zmarł 24 kwietnia 2016 roku po tym, jak zasłabł na scenie w Abidżanie[2]. Jego pogrzeb odbył się 2 maja 2016 roku Kinszasie[6].
Dyskografia[edytuj | edytuj kod]
- Pauline (1970) – Zaiko Langa Langa
- L'Amoureux Decu (1972) – Zaiko Langa Langa
- Mete la Verite, Chouchouna (1973) – Zaiko Langa Langa
- Liwa ya Somo (1973–1974) – Zaiko Langa Langa
- Ainsi Va La Vie, Amazone (1975) – Isifi Lokole
- Matembele Bangi, Lisuma ya Zazu (1976) – Yoka Lokole
- Mere Superieure, Bokulaka, Mabele Mokonzi, Muana Molokai (1977)
- Princesse ya Senza, Fleur Betoko, Zonga-Zonga (1978)
- Anibo, Ata Nkale (1979)
- Levre Rose (1979) wspólnie z Rochereau & Afrisa
- Telegramme (1979) wspólnie z Simaro Massiya & OK. Jazz
- Analengo (1980), Amena (1980) wspólnie z Pepe Kalle
- Santa, Matebu (1980)
- Melina La Parisienne, Ufukutano (1981)
- Evenement, Rendre A Caesar (1982)
- Eliana, Bukavu Dawa (1983)
- Proclamation (1984) wspólnie z Ngashie Niarchos
- Destin ya Moto (1985)
- L'esclave, Papa Wemba – Au Japon (na żywo) (1986)
- Papa Wemba Ekumani (1987)
- M'fono Yami (1989)
- Biloko ya Moto-Adidas Kiesse (1991)
- Le Voyageur (1992)
- Foridoles (1994)
- Emotion (1995)
- Pôle Position (1996)
- Wake-Up (1996) wspólnie z Koffi Olomide
- Nouvelle Ecriture (1997)
- Molokaï (1998)
- Nouvelle Ecriture dans L (1998)
- M’Zée Fula-Ngenge (1999)
- Muana Matebu (1999)
- A La Une (2000)
- Zea (2001)
- Bakala Dia Kuba (2001)
- Somo Trop (2003)
- Muana Molokaï (2004)
- Ba Zonkion (2005)
- Cheeky Summer time – Collab with Father J (2004)
- Attention L’artiste (2006)
- Kaka yo (2008)
- Somo trop (2008)
Filmografia[edytuj | edytuj kod]
- Les Habits neufs du gouverneur (The Governor’s New Clothes) (2004).
- Combat de fauves (1997) – The African.
- La Vie est Belle (Życie jest piękne) (1987) – Kourou.
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Henry Louis Gates Jr., Emmanuel Akyeampong, Steven J. Niven: Dictionary of African Biography. T. 2. OUP USA, 2012, s. 165. ISBN 978-0-19-538207-5. [dostęp 2016-04-25].
- ↑ a b Nie żyje legenda afrykańskiej muzyki. Zmarł na scenie podczas koncertu. rmf24.pl. [dostęp 2016-04-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (24 kwietnia 2016)].
- ↑ a b Papa Wemba, Congo music star, dies after stage collapse, „BBC News”, 24 kwietnia 2016 [dostęp 2022-02-11] (ang.).
- ↑ Errol Barnett, Congo's fashion cult: Cut from a different cloth [online], CNN, 9 listopada 2012 [dostęp 2022-02-11].
- ↑ Popularny afrykański muzyk Papa Wemba skazany za przemyt ludzi do Europy. wyborcza.pl, 16 listopada 2004. [dostęp 2016-04-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (15 maja 2014)].
- ↑ Funeral of Papa Wemba. [dostęp 2016-05-03].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Galeria zdjęć. aozj17.dsl.pipex.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-01-15)].
- African Music Encyclopedia. africanmusic.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-01-18)]. (ang.)