Parafia św. Antoniego Padewskiego w Międzyrzecu Koreckim

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Parafia św. Antoniego Padewskiego w Międzyrzecu Koreckim
Ilustracja
kościół parafialny w stanie współczesnym
Państwo

 Polska

Siedziba

Międzyrzecz Korecki

Data zamknięcia

1945

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Diecezja

łucka

Dekanat

korecki

kościół

Kościół św. Antoniego Padewskiego w Międzyrzecu Koreckim

Położenie na mapie II RP
Mapa konturowa II RP, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Parafia św. Antoniego Padewskiego w Międzyrzecu Koreckim”
Ziemia50°39′32,6″N 26°51′02,7″E/50,659056 26,850750
Wnętrze kościoła parafialnego w stanie współczesnym

Parafia św. Antoniego Padewskiego w Międzyrzecu Koreckim – historyczna rzymskokatolicka parafia znajdująca się w diecezji łuckiej w dekanacie korecki. Kościół parafialny znajdował się w Międzyrzecu Koreckim w gminie Międzyrzec, pow. rówieński, woj. wołyńskie[1]. W miejscowościach Czudnica i Szczekiczyn znajdowały się kaplice.

Zasięg parafii[edytuj | edytuj kod]

Do parafii należą wierni z miejscowości: Międzyrzec, Andrusijów, Błudów, Bokszyn, Braniów, Charaług, Charucza Mała, Charucza Wielka, Daniczów, Długa Niwa, Dyweń, Horodyszcze, Janówka, Kołodziejówka, Kołowerta, Krasnosiele, Legionowo, Nowiny, Podlaski, Puzyrewo, Samostrzały, Stołpin, Sychy Róg, Szczekiczyn, Tartak?, Tołkacze, Wacławka, Worobiówka, Woronucha, Zastawie, Żelazne Pole?, Żeleźnica, Hoszcza, Czudnica, Niwka, Sapożyn, Siniów, Terentijów, Tudorów i Witków.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Kościół parafialny został wzniesiony z fundacji Dominika Lubomirskiego w latach 1702-1725. W 1702 książę Dominik Lubomirski ufundował ponadto kolegium pijarskie, z którego kiedyś Międzyrzec słynął. W 1853 po kasacie klasztoru kościół przeszedł na własność parafii[2][3]. W 1938 parafia liczyła 2125 wiernych. W 1939 dokonano podziału parafii erygując parafię w Hoszczy. Brak jest więcej informacji na jej temat, w tym, które miejscowości objęła. Kościół w Hoszczy był w budowie. Dziś jego mury są w ruinie. Ostatnim proboszczem był ks. Jan Pają[potrzebny przypis]. Po II wojnie światowej parafia znalazła się w granicach ZSRR i przestała funkcjonować. Kościół parafialny jest obecnie w ruinie.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]