Parafia św. Wincentego Ferreriusza w Borzęcinie Dużym
 Kościół parafialny w Borzęcinie Dużym | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Siedziba | |
| Adres |
Warszawska 822 |
| Data powołania |
XII–XIII w. |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Archidiecezja | |
| Dekanat | |
| Kościół parafialny |
Kościół św. Wincentego Ferreriusza |
| Proboszcz |
ks. prał. Zdzisław Rogoziński |
| Wezwanie | |
| Wspomnienie liturgiczne |
5 kwietnia |
Położenie na mapie gminy Stare Babice  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
Położenie na mapie powiatu warszawskiego zachodniego  | |
 52°15′06,519″N 20°44′06,689″E/52,251811 20,735191
| |
Parafia pw. Świętego Wincentego Ferreriusza w Borzęcinie Dużym – rzymskokatolicka parafia należąca do dekanatu laseckiego, archidiecezji warszawskiej, metropolii warszawskiej Kościoła katolickiego, w Borzęcininie Dużym. Obługiwana przez księży diecezjalnych. Kościół parafialny mieści się przy ulicy Warszawskiej, głównej ulicy wsi.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Parafia została utworzona między 1166 a 1254, kościół pierwotnie miał wezwanie św. Zygmunta. Do 1428 parafia obsługiwana była przez księży diecezjalnych a następnie probostwo zostało włączone do klasztoru w Czerwińsku. Od 1450 parafia była przyłączona do kościoła św. Jerzego w Warszawie. Proboszczowie kościoła św. Jerzego byli równocześnie proboszczami parafii w Borzęcinie. Klasztor i kościół należał wówczas do zakonu kanoników regularnych. W 1819 zakon uległ kasacie. Parafię obejmują księża diecezjalni.
Drewniany kościół postawiony w 1662 spłonął doszczętnie w 1852. Wincenty i Tekla Rapaccy właściciele dóbr w Borzęcinie oraz Ożarowie sfinansowali odbudowę kościoła oraz jego wyposażenie. Poświęcenie jego nastąpiło już w 1855.
W 1890 pobudowano nową plebanię, a w 1904 kolejny proboszcz, ks. dr Wacław Kietliński wystawił figurę Matki Boskiej.