Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Taszkencie
 Katedra Najświętszego Serca Pana Jezusa - kościół parafialny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Adres |
Taszkent, Mahtumquli ko'chasi 80/1[1] |
| Data powołania |
23 stycznia 1992 |
| Wyznanie |
katolickie |
| Kościół |
Kościół rzymskokatolicki |
| Administratura apostolska |
Uzbekistanu |
| Kościół parafialny | |
| Nadzór |
Zakon Braci Mniejszych Konwentualnych |
| Wezwanie |
Najświętszego Serca Pana Jezusa |
Położenie na mapie Taszkentu  | |
Położenie na mapie Uzbekistanu  | |
 41°18′20,09″N 69°17′45,46″E/41,305581 69,295961
| |
Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Taszkencie – jedna z pięciu rzymskokatolickich parafii Uzbekistanu, w stolicy kraju – Taszkencie[2]. Parafię prowadzą franciszkanie z Polski[2].
Kościół parafialny - Katedra Najświętszego Serca Pana Jezusa w Taszkencie (znany też jako Polski Kościół[3]) to siedziba Administratury apostolskiej Uzbekistanu. Administratorem apostolskim jest Polak ks. bp. o. Jerzy Maculewicz[4].
Co roku w dniach 15-17 czerwca odbywa się tu Spotkanie Katolików, na które przybywają przedstawiciele katolickich wspólnot z całego kraju – Buchary, Urgencza, Fergany i Samarkandy[5].
Msze święte[edytuj | edytuj kod]
Msze święte odbywają się w języku rosyjskim, angielskim i koreańskim[6], a w drugą niedzielę miesiąca o godzinie 18:00 także po polsku[7].
Historia[edytuj | edytuj kod]
W 1875 roku katolicy po raz pierwszy zaapelowali o pozwolenie na budowę kościoła do władz Turkiestanu (Generalna Gubernia Turkiestanu, Imperium Rosyjskie). 9 lat później, w 1884 roku, pierwsza kaplica zaczęła służyć wojennym więźniom, głównie Polakom. W 1905 zbudowano inną, tymczasową kaplicę, zniszczoną w 1907[3].
W 1912 roku rozpoczęto budowę kościoła, na kawałku ziemi nad rzeczką Sałar. W roku 1925 budynek został znacjonalizowany, ale aż do 1937 roku, gdy proboszcz o. Józef Sowiński został rozstrzelany za kontrrewolucyjną propagandę i agitację, odprawiał on w nim tajne msze[4].
W 1993 r budowlę w stanie ruiny otrzymali katolicy z Taszkentu. Rozpoczęła się przebudowa według nowego projektu, którą zajmował się papieski ordynariusz w Uzbekistanie, polski franciszkanin o. Krzysztof Kukułka. 22 października 2000 roku świątynia po 88 latach od rozpoczęcia jej budowy, została konsekrowana jako kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Linia: Римско-католический Костел Святейшего Сердца Иисуса (181125101) [online], OpenStreetMap [dostęp 2023-10-18] (pol.).
- ↑ a b serwis informacyjny - franciszkanie.pl [online], web.archive.org, 22 lutego 2014 [dostęp 2023-07-02] [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b Catholic Church - Tashkent sights [online], globalconnect.uz [dostęp 2023-10-18].
- ↑ a b c Kościół zwany polskim [online], Otwarty Przewodnik Krajoznawczy, 20 listopada 2010 [dostęp 2023-10-18] (pol.).
- ↑ Redakcja, Franciszkanie - Taszkient: Od ciekawości do Kapłaństwa - Życie Zakonne [online], 22 czerwca 2012 [dostęp 2023-10-18] (pol.).
- ↑ Kościół zwany polskim [online], Otwarty Przewodnik Krajoznawczy, 20 listopada 2010 [dostęp 2023-10-18] (pol.).
- ↑ Taszkent Msze święte po polsku • Polski kościół, spowiedź po polsku [online], www.msze.info [dostęp 2023-10-18].