Przejdź do zawartości

Parafia św. Jerzego Męczennika w Nowej Rudzie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Parafia św. Jerzego Męczennika
w Nowej Rudzie
Państwo

 Białoruś

Siedziba

Nowa Ruda

Adres

Новая Руда, 44

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

diecezja

grodzieńska

Dekanat

Grodno-Wschód

kościół

św. Jerzego Męczennika w Nowej Rudzie

Nadzór

redemptoryści

Proboszcz

o. Andrzej Szczupał CSsR

Wezwanie

św. Jerzy Męczennik

Wspomnienie liturgiczne

23 kwietnia

Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, po lewej znajduje się punkt z opisem „Parafia św. Jerzego Męczennikaw Nowej Rudzie”
Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego
Mapa konturowa obwodu grodzieńskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Parafia św. Jerzego Męczennikaw Nowej Rudzie”
Ziemia53°49′12,4″N 24°15′05,3″E/53,820111 24,251472

Parafia św. Jerzego Męczennika w Nowej Rudzie – rzymskokatolicka parafia znajdująca się w Nowej Rudzie, w diecezji grodzieńskiej, w dekanacie Grodno-Wschód, na Białorusi. Parafię prowadzą redemptoryści.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Kaplica w Nowej Rudzie należąca do parafii Chrystusa Króla w Jeziorach, była czynna w połowie XIX w. Zamknięta została przez władze carskie w wyniku represji popowstaniowych.

W 1914 wybudowano drewniany kościół pw. św. Jerzego Męczennika oraz erygowano parafię w Nowej Rudzie[1]. W latach 30. XX w. świątynia nie mogła już pomieścić wiernych, dlatego zdecydowano o budowie nowego kościoła, oddanego w 1938 do użytku. W latach międzywojennych parafia liczyła ok. 1300 wiernych. Leżała w archidiecezji wileńskiej, w dekanacie Grodno[2].

Podczas II wojny światowej proboszcz noworudzki ks. Kazimierz Grabowski, kapłan diecezji władywostockiej, został zamordowany przez Niemców.

Po II wojnie światowej Nowa Ruda znalazła się w Związku Sowieckim. Wierni byli prześladowani. W 1951 NKWD aresztowało proboszcza ks. Józefa Grasiewicza. W 1956 ks. Grasiewicz przywiózł z kościoła Świętego Ducha w Wilnie namalowany według wskazówek św. Faustyny obraz Jezu, ufam Tobie Eugeniusza Kazimirowskiego. Obraz pozostał we wsi do 1986, gdy powrócił do Wilna.

W 1970 komuniści zamknęli kościół urządzając w nim skład. Zwrócono go wiernym w 1989. Parafię wówczas objęli redemptoryści. W 90. XX w. rozebrano zbutwiały kościół z 1914.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]