Mormi borneański
| Catopuma badia[1] | |||
| (J.E. Gray, 1874)[2] | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
mormi borneański | ||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
 Miejsca w których zwierzę zostało zaobserwowane | |||
Mormi borneański[4], badia[5], kot z Borneo[5] (Catopuma badia) – gatunek drapieżnego ssaka z podrodziny kotów (Felinae) w obrębie rodziny kotowatych (Felidae).
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1874 roku brytyjski zoolog John Edward Gray nadając mu nazwę Felis badia[2]. Holotyp pochodził z Sarawak, na Borneo, w Malezji[6].
C. badia czasami uważany jest za konspecyficzny z C. temminckii, ale analiza genetyczna wykazuje, że te dwa gatunki lepiej uważać za odrębne taksony[7]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten gatunek za monotypowy[7].
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
- Catopuma: zbitka wyrazowa nazw rodzajów: Catus Frisch, 1775 (kot) oraz Puma Jardine, 1834 (puma)[8].
- badia: łac. badius „kasztanowy, brązowy”[9].
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Mormi borneański występuje endemicznie na Borneo[7].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała jednej samicy 53,3 cm, długość ogona 39,1 cm; masa ciała 1,95 kg ale zwierzę było w wycieńczonym stanie[10]. Sierść kasztanowata, z ciemnymi cętkami w dolnej części ciała; brzuch jaśniejszy. Uszy zaokrąglone, ogon długi, zaostrzony, z czarną plamką na końcu. Z wyglądu przypomina małego mormi[wymaga doprecyzowania].
Ekologia[edytuj | edytuj kod]
Pożywienie
Ptaki, gryzonie i czasem małpy.
Biotop
Zamieszkuje różne środowiska (od gór po niziny).
Ochrona[edytuj | edytuj kod]
Ostatniego osobnika złapano w 1992 roku. Zwierzę słabo poznane. Osobnik ten nie przeżył do przybycia naukowców, a sam gatunek został opisany (w 1874 roku) na podstawie jednej skóry. Pod koniec czerwca 2003 r. na Borneo naukowcom udało się sfotografować badię. Do jego odkrycia doszło przez przypadek, podczas tropienia tygrysów na Półwyspie Malajskim. Naukowcy z malezyjskiego uniwersytetu Sarawak zrobili zdjęcia drapieżnikom za pomocą pułapki fotograficznej, czyli aparatu umieszczonego na ścieżkach ich codziennych wędrówek.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Catopuma badia, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c J.E. Gray. Description of a new Species of Cat (Felis badia) from Sarawak. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1874, s. 322, 1874. (ang.).
- ↑ a b A. Hearn i inni, Catopuma badia, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2026, wersja 2021-3 [dostęp 2022-03-27] (ang.).
- ↑ W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 134. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b Zwierzęta: encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 158. ISBN 83-01-14344-4.
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Catopuma badia. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2022-03-27].
- ↑ a b c C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 398. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 165, 1904. (ang.).
- ↑ badius, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2022-03-27] (ang.).
- ↑ M.E. & F.C. Sunquist: Family Felidae (Cats). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 1: Carnivores. Barcelona: Lynx Edicions, 2009, s. 141. ISBN 978-84-96553-49-1. (ang.).