Park Lane

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Park Lane
City of Westminster
Ilustracja
Wylot ulicy Park Lane na skrzyżowanie koło Marble Arch; druga jezdnia, przeznaczona dla pojazdów jadących w kierunku południowym, ukryta za drzewami
Państwo

 Wielka Brytania

Miejscowość

Londyn

Położenie na mapie City of Westminster
Mapa konturowa City of Westminster, w centrum znajduje się punkt z opisem „Park Lane”
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii
Mapa konturowa Wielkiej Brytanii, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Park Lane”
Położenie na mapie Anglii
Mapa konturowa Anglii, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Park Lane”
Położenie na mapie Wielkiego Londynu
Mapa konturowa Wielkiego Londynu, w centrum znajduje się punkt z opisem „Park Lane”
Ziemia51°30′30,0″N 0°09′16,0″W/51,508333 -0,154444

Park Lane – ulica w centralnym Londynie, na terenie gminy City of Westminster, biegnąca na długości nieco ponad 1 km, od Marble Arch na północy do Hyde Park Corner(inne języki) na południu. Rozdziela Hyde Park na zachodzie od dzielnicy Mayfair na wschodzie. Na ulicę składają się dwie jezdnie przedzielone pasem zieleni z nasadzonymi drzewami. Park Lane stanowi ważną arterię komunikacyjną jako część wewnętrznej obwodnicy Londynu(inne języki) (Inner Ring Road)[1].

Przeważająca część zabudowy ulicy pochodzi z XIX i XX wieku i ma charakter mieszkalno-biurowy. Wzdłuż ulicy znajdują się liczne luksusowe hotele[1][2].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwotnie była to wąska droga, prowadząca wzdłuż wysokiego, ceglanego muru wyznaczającego wschodnią granicę Hyde Parku. Wschodnią stronę ulicy zaczęto zabudowywać w połowie XVIII wieku. Wniesiono wzdłuż niej wówczas liczne rezydencje arystokratyczne, z których większość nie przetrwała do czasów obecnych. W epoce wiktoriańskiej ulicę zaczęto postrzegać za jedną z najbardziej prestiżowych w londyńskiej stolicy. Sprzyjało temu otwarcie w latach 20. XIX wieku zdobionej bramy(inne języki) prowadzącej do Hyde Parku, ulokowanej przy południowym krańcu ulicy, a także wyburzenie ogradzającego park muru[2]. W latach 1960–1963 ulica została poszerzona o pas terenu parkowego, w następstwie czego uzyskała obecną, dwujezdniową postać[2].

W kulturze[edytuj | edytuj kod]

Odniesienia do ulicy, odzwierciedlające jej prestiżowy charakter, znajdują się w XIX-wiecznej literaturze, m.in. w twórczości Williama Thackeraya i Anthony'ego Trollope'a[2]. Przedmiotem opowiadania Pusty dom z cyklu o Sherlocku Holmesie autorstwa Arthura Doyle'a jest rozwiązanie zagadki fikcyjnego morderstwa, dokonanego w domu przy Park Lane[1].

Park Lane widnieje na standardowej, brytyjskiej planszy do gry Monopoly, jako druga pod względem wartości nieruchomość, ustępując pod tym względem jedynie dzielnicy Mayfair[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Park Lane’s history: from narrow country lane to the height of luxury. Hyde Park Residence. [dostęp 2023-12-31]. (ang.).
  2. a b c d Park Lane. W: Christopher Hibbert, Ben Weinreb, John Keay, Julia Keay: The London Encyclopaedia. Wyd. 3. Macmillan, 2010, s. 624–625. ISBN 978-1-4050-4925-2.