Pasta ścierna

Pasta ścierna – mieszanina drobnoziarnistego materiału ściernego oraz substancji wiążących o konsystencji stałej, półciekłej lub ciekłej. W pastach polerskich, oprócz oczywistej roli materiału ściernego (który mechanicznie usuwa materiał obrabiany), zachodzą też (lub mogą zachodzić) inne zjawiska jak np. plastyczne mikro-odkształcenia w materiale obrabianym, lokalne (też w skali mikro) nadtopienia oraz chemiczne oddziaływanie składników pasty (np. utlenianie, wytrawianie), co w efekcie wspomaga główny mechanizm (skrawanie materiału).

Spoiwa („lepiszcze”, nośniki) stosowane w pastach ściernych:

stearyna (kwas stearynowy)
parafina
cerezyna
nafta
kwas oleinowy (oleina)
tłuszcz zwierzęcy (łój)
kalafonia
woski syntetyczne
terpentyna
TEA (trójetyloamina)
wazelina
alkohole
oleje (np. maszynowy)
emulgatory, substancje powierzchniowo-czynne, aktywatory
woda.

Rodzaje materiałów ściernych w pastach ściernych:

korund
diament
szmergiel
kwarc
pumeks
kaolin
elektrokorund szlachetny
tlenek żelazowy (róż polerski, „Krokus”)
baryt
kreda
trypla (ziemia okrzemkowa, łupek polerski)
węglik krzemu
tlenek chromowy
wapno wiedeńskie.

Rodzaje past ściernych:

„grube” - do usuwania śladów obróbki narzędziami skrawającymi (pasty szlifierskie)
„średnie” - stosowane np. przy docieraniu
„drobne” - np. tzw. pasta polerska, stosowana do polerowania.

Powyższe terminy są umowne. Konkretne wartości rozmiarów ziaren pasty, według których klasyfikuje się je jako grube/średnie/drobne, zależą od branży/zastosowania, składu pasty, materiału obrabianego. To samo dotyczy podziału na pasty szlifierskie i polerskie (nie ma sztywnej granicy, od jakiego numeru/rozmiaru ziarna polerowanie przechodzi w szlifowanie lub odwrotnie).

Pasty zaworowe – pasty ścierne stosowane do docierania zaworów w silnikach spalinowych. Numeracja past zaworowych: 00, 0, 1, 2. Najdrobniejsza jest pasta o numerze 00.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Zygmunt Buzan: Pasty szlifiersko-polerskie. Warszawa: Biuro wydawnicze „Chemia”, 1972.