Pato O’Ward
 Pato O’Ward na Road America w (2021) | |
| Imię i nazwisko |
Patricio O’Ward Junco |
|---|---|
| Państwo | |
| Data i miejsce urodzenia |
6 maja 1999 |
| Sezon 2023 | |
| Seria | |
| Zespół | |
| Samochód | |
| Nr startowy |
5 |
| Sukcesy | |
|
2017: IMSA SportsCar Championship (mistrz) | |
| Strona internetowa | |
Pato O’Ward, właśc. Patricio O’Ward Junco (ur. 6 maja 1999 w Monterrey) – meksykański kierowca wyścigowy. Od roku 2020 jeździ w IndyCar Series reprezentując barwy McLaren Arrow SP. Jest mistrzem IMSA SportsCar Championship z 2017 roku, gdzie wygrał 24-godzinny wyścig Daytona. W sezonie 2018 stał się mistrzem Indy Lights. Został wyróżniony tytułem „Rookie of the Year” podczas zawodów Indianapolis 500 w 2020. W 2021 roku został II wicemistrzem IndyCar Series. W 2022 roku zajął drugie miejsce w Indianapolis 500[1].
Początki kariery[edytuj | edytuj kod]
Urodzony 6 maja 1999 roku w Monterrey w Meksyku, uczęszczał do szkoły w San Antonio w Teksasie[2]. Jest pochodzenia irlandzkiego[3]. Karierę wyścigową rozpoczął w kartingu pod koniec 2005 roku i pozostał w nim do 2012 roku. W 2013 roku brał udział w wyścigach bolidów jednomiejscowych, w LATAM Formula 2000, Formule Renault 1.6 NEC i Pacific Formula F2000. W 2014 roku O’Ward startował we francuskiej Formule 4[4].
W 2015 roku zadebiutował w Pro Mazda Championship z zespołem Pelfrey[5]. Podczas kolejnego sezonu Meksykanin kontynuował jazdę w Pro Mazda Championship w zespole Pelfrey gdzie udało mu się zdobyć wicemistrzostwo serii. W 2017 roku rywalizował w WeatherTech SportsCar Championship z Performance Tech Motorsports w klasie PC. Pato i jego partnerzy wygrali 24-godzinny wyścig Rolexa w Daytona 2017 i 12-godzinny wyścig Sebring w swojej klasie, co uczyniło go najmłodszym kierowcą, który kiedykolwiek wygrał oba wyścigi. Miał wtedy 17 lat. O’Ward i jego zespół zdobyli mistrzostwo i North American Endurance Cup (NAEC).
W 2018 roku O’Ward podpisał kontrakt z Andretti Autosport, aby wziąć udział w mistrzostwach Indy Lights. Wygrał dziewięć z 17 wyścigów, został wybrany Nowicjuszem Roku i z łatwością zdobył mistrzostwo kierowców[6].
W maju 2019 roku świeżo upieczony mistrz Indy Lights podpisał kontrakt z Red Bull Junior Team[7], a w następnym miesiącu został objęty jednorazową umową, aby wziąć udział w rundzie Formuły 2 na Red Bull Ring, zastępując ukaranego Mahaveera Raghunathana[8] i został ogłoszony jako zastępca Dana Ticktuma w Super Formula[9].
Ze względu na decyzję FIA o przyznaniu mniejszej liczby punktów do super licencji za mistrzostwo w Indy Lights, O’Ward nie był dopuszczony do tego, aby móc ścigać się w Formule 1 w 2020 roku, a tym samym nie zostałby włączony do tamtejszej rodziny Red Bulla. Dzięki dostępnym startom w serii IndyCar Series dr Helmut Marko przyznał 20 latkowi wcześniejsze zwolnienie z kontraktu po trzech rundach Super Formuły[10].
IndyCar[edytuj | edytuj kod]
2018[edytuj | edytuj kod]
Dwa tygodnie po zdobyciu tytułu Indy Lights, zadebiutował w IndyCar Series na torze Sonoma Raceway w drugim wyścigu zespołu Harding Racing, gdzie zakwalifikował się jako piąty i zajął dziewiąte miejsce. To łączy go z Davidem Martínezem, jeśli chodzi o najlepszy finisz w debiucie meksykańskiego kierowcy w amerykańskich wyścigach bolidów[11].
2019[edytuj | edytuj kod]
W 2019 roku O’Ward miał przenieść się do IndyCar Series w pełnym wymiarze godzin, prowadząc samochód z namalowanym numerem 8 dla Harding Steinbrenner Racing[12]. Jednak kwestie sponsorskie doprowadziły do zwolnienia zawodnika z zespołu 11 lutego 2019 roku
7 marca O’Ward dołączył do Carlina w ramach umowy na pół etatu, w ramach której miał jeździć w 13 wyścigach w sezonie 2019 IndyCar. O’Ward miał przejechać w Carlin 12 wyścigów sezonu, a także zawody Indianapolis 500[13]. O’Ward nie zakwalifikował się do Indy 500 wraz z zespołowym kolegą Maxem Chiltonem. Jednak umowa Red Bulla podpisana w maju z młodym kierowcą pozwoliła mu rywalizować tylko w 8 z 13 wydarzeń, na które pierwotnie podpisał kontrakt. Patricio zajął 26. miejsce w końcowej klasyfikacji punktowej, z najlepszym 8 miejscem na torze Circuit of the Americas[14].
30 października ogłoszono, że O’Ward powrócił do IndyCar, podpisując umowę z Arrow McLaren SP na sezon 2020[15].
2020[edytuj | edytuj kod]
O’Ward miał mocny start 2020 roku, zdobywając pole position i zajmując drugie miejsce w drugim wyścigu na Road America i czwarte w wyścigu w Iowa. Zmierzał do wyścigu Indy 500 będąc na 4. miejscu w klasyfikacji generalnej (zawody odbyły się w sierpniu z powodu pandemii Covid-19). O’Ward zajął szóste miejsce w swoim pierwszym starcie w Indianapolis 500 i zdobył nagrodę Rookie of the Year za swój występ[16]. Następnie zdobył kolejne dwa podia z rzędu na World Wide Technology Raceway[17]. Meksykanin zajął aż 3 miejsce w tabeli przed finiszami na 9. i 11. miejscu na Mid-Ohio Sports Car Course i 22. w Harvest GP, spadł wtedy na piątą lakotę w generalce. Po podpisaniu nowego kontraktu z AMSP, zajął 2 miejsce w finale sezonu w St. Petersburgu i zajął 4 miejsce w końcowej klasyfikacji mistrzostw[18].
2021[edytuj | edytuj kod]
Zawodnik z Monterrey kontynuował starty w Arrow McLaren SP w następnym sezonie, współpracując z Felixem Rosenqvistem. O’Ward był pretendentem do tytułu w 2021 roku. Rozpoczął sezon zdobywając swoje pierwsze pole position w karierze podczas otwarcia sezonu w Barber, ale nie był w stanie przekształcić tego w zwycięstwo. O’Ward zajął swoje pierwsze podium w sezonie, zajmując trzecie miejsce w pierwszym wyścigu na torze Texas Motor Speedway i odniósł swoje dziewicze zwycięstwo w IndyCar następnego dnia[19][20]. Został pierwszym meksykańskim kierowcą, który wygrał wyścig IndyCar od czasu, gdy zrobił to Adrian Fernandez w 2004 roku i pierwszym kierowcą Chevroleta spoza Teamu Penske, któremu udało się wygrać wyścig od 2016 roku.
Po zdobyciu pierwszego zwycięstwa Pato nigdy nie spadł poniżej trzeciego miejsca w klasyfikacji mistrzostw, konsekwentnie odpierając ataki mistrzów serii Josefa Newgardena i Scotta Dixona, jednocześnie ścigając Alexa Palou przez większą część sezonu. Po zakończeniu kampanii w IndyCar wziął udział w posezonowych testach młodych kierowców Formuły 1 w barwach McLarena[21].
2022[edytuj | edytuj kod]
Pato O'Ward w 2022 roku zajął drugie miejsce podczas Indianapolis 500. W całych mistrzostwach IndyCar Series zajął 7. pozycję z 480 punktami, w międzyczasie wygrywając dwie rundy[22]. 18 listopada 2022 roku wziął udział w piątkowym treningu Formuły 1 przed Grand Prix Abu Zabi w barwach McLarena w bolidzie Lando Norrisa[23].
Wyniki[edytuj | edytuj kod]
Indianapolis 500[edytuj | edytuj kod]
| Sezon | Nadwozie | Silnik | Start | Miejsce | Zespół |
|---|---|---|---|---|---|
| 2019 | Dallara | Chevrolet | DNQ | Carlin | |
| 2020 | Dallara | Chevrolet | 15 | 6 | Arrow McLaren SP |
| 2021 | 12 | 4 | |||
| 2022 | 7 | 2 | |||
| 2023 | 8 | 24 | Arrow McLaren | ||
IndyCar Series[edytuj | edytuj kod]
| Rok | Zespół | Samochód | Nr. | Silnik | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | Ranking | Punkty |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2018 | Harding Racing | Dallara DW12 | 8 | Chevrolet | STP | PHX | LBH | ALA | IMS | INDY | DET | DET | TXS | RDA | IOW | TOR | MDO | POC | GTW | POR | SNM 9 |
31 | 44 |
| 2019 | Carlin | 31 | STP | COA 8 |
ALA 16 |
LBH 12 |
IMS 19 |
INDY DNQ |
DET 14 |
DET 11 |
TXS |
RDA 17 |
TOR |
IOW |
MDO |
POC |
GTW |
POR |
LAG |
26 | 115 | ||
| 2020 | Arrow McLaren SP | 5 | TXS 12 |
IMS 8 |
ROA 8 |
ROA 2 |
IOW 4 |
IOW 12 |
INDY 6 |
GTW 3 |
GTW 2 |
MDO 11 |
MDO 9 |
IMS 22 |
IMS 5 |
STP 2 |
4 | 416 | |||||
| 2021 | ALA 4 |
STP 19 |
TXS 3 |
TXS 1 |
IMS 15 |
INDY 4 |
DET 3 |
DET 1 |
ROA 9 |
MDO 8 |
NSH 13 |
IMS 5 |
GTW 2 |
POR 14 |
LAG 5 |
LBH 27 |
3 | 487 | |||||
Indy Lights[edytuj | edytuj kod]
| Rok | Zespół | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | Ranking | Punkty |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2017 | Team Pelfrey | STP 5 |
STP 3 |
ALA 8 |
ALA 15 |
IMS | IMS | INDY | ROA | ROA | IOW | TOR | TOR | MDO | MDO | GMP | WGL | 15 | 58 | |
| 2018 | Andretti Autosport | STP 1 |
STP 7 |
ALA 1 |
ALA 1 |
IMS 4 |
IMS 7 |
INDY 2 |
RDA 2 |
RDA 4 |
IOW 1 |
TOR 1 |
TOR 2 |
MDO 1 |
MDO 1 |
GTW 3 |
POR 1 |
POR 1 |
1 | 491 |
IMSA WeatherTech SportsCar Championship[edytuj | edytuj kod]
| Rok | Uczestnik | Klasa | Samochód | Silnik | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | Ranking | Punkty |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2017 | Performance Tech Motorsports | PC | Oreca FLM09 | Chevrolet LS3 6.2 L V8 | DAY 1 |
SEB 1 |
COA 1 |
DET 1 |
WAT 1 |
MOS 1 |
ELK 1 |
PET 3 |
1 | 283 | ||
| 2018 | Performance Tech Motorsports | P | Oreca 07 | Gibson GK428 4.2 L V8 | DAY 8 |
SEB 13 |
LBH | MDO | DET | WGL | MOS | ELK | LGA | PET | 41 | 41 |
Pro Mazda Championship[edytuj | edytuj kod]
| Rok | Zespół | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | Ranking | Punkty |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2015 | Team Pelfrey | STP 4 |
STP 14 |
LOU 4 |
LOU C |
BAR 5 |
BAR 7 |
IMS 6 |
IMS 10 |
IMS 5 |
LOR 7 |
TOR 2 |
TOR 3 |
IOW 3 |
MOH 7 |
MOH 6 |
LAG 18 |
LAG 6 |
6 | 250 |
| 2016 | Team Pelfrey | STP 1 |
STP 2 |
BAR 1 |
BAR 1 |
IMS 1 |
IMS 1 |
LOR 1 |
ROA 4 |
ROA 4 |
TOR 9 |
TOR 2 |
MOH 7 |
MOH 4 |
LAG 1 |
LAG 10 |
LAG 6 |
2 | 393 |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ IndyCar 2022 Indy 500 Results | IndyCar Race Results [online], motorsport.com [dostęp 2024-04-25] (ang.).
- ↑ Profil kierowcy. [dostęp 2021-09-29].
- ↑ The Week In IndyCar, Jan. 16, with Pato O’Ward. [dostęp 2021-09-29].
- ↑ Przegląd sezonu 2014 francuskiej F4. [dostęp 2021-09-29].
- ↑ Pro Mazda Championship 2015 wyniki. [dostęp 2021-09-29].
- ↑ Klasyfikacja Indy Lights 2018. [dostęp 2021-09-29].
- ↑ Patricio O’Ward joins Red Bull Junior Team for IndyCar campaign. [dostęp 2021-09-29].
- ↑ Red Bull junior O’Ward set for F2 debut this weekend. [dostęp 2021-09-29].
- ↑ O’Ward takes over Ticktum’s Super Formula seat at Team Mugen. [dostęp 2021-09-29].
- ↑ O’Ward splits with Red Bull – and enters the McLaren IndyCar frame. [dostęp 2021-09-29].
- ↑ Famous Racecar Drivers from Mexico. [dostęp 2021-09-29].
- ↑ HARDING STEINBRENNER RACING FORMED TO FIELD TWO CARS IN 2019 INDYCAR SERIES. [dostęp 2021-09-29].
- ↑ O’WARD JOINS CARLIN FOR 13 RACES IN 2019. [dostęp 2021-09-29].
- ↑ Klasyfikacja generalna IndyCar 2019. [dostęp 2021-09-29].
- ↑ ARROW MCLAREN SP CONFIRMS O’WARD, ASKEW FOR 2020 SEASON. [dostęp 2021-09-29].
- ↑ O’WARD SECURES INDY 500 ROOKIE OF THE YEAR HONORS. [dostęp 2021-09-29].
- ↑ BOMMARITO AUTOMOTIVE GROUP RACE TWO – RACE REPORT. [dostęp 2021-09-29].
- ↑ O’Ward signs new deal with AMSP. [dostęp 2021-09-29].
- ↑ Wyniki IndyCar i klasyfikacja punktowa po XPEL 375 Niedziela w Teksasie. [dostęp 2021-09-29].
- ↑ IndyCar results and points standings after Genesys 300 Saturday at Texas. [dostęp 2021-09-29].
- ↑ Patricio O'Ward po pierwszym teście F1. "Jestem w szoku i nie mam szyi" [online], motohigh.pl [dostęp 2024-04-25] (pol.).
- ↑ 2024 - IndyCar Series Indy Car Standings - ESPN [online], espn.com [dostęp 2024-04-25].
- ↑ Palou i O'Ward pojadą w treningach dla McLarena [online], motohigh.pl [dostęp 2024-04-25] (pol.).