Paweł Blew

Paweł Konrad Blew

kapitan piechoty
Data i miejsce urodzenia	1 października 1901 Koronowo, Królestwo Prus
Data i miejsce śmierci	11 września 1939 Osiek, Polska
Przebieg służby
Lata służby	1919–1939
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Formacja	Armia Wielkopolska
Jednostki	Batalion ON „Katowice”
Stanowiska	dowódca kompanii
Główne wojny i bitwy	powstanie wielkopolskie wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Paweł Konrad Blew (ur. 1 października 1901 w Koronowie, zm. 11 września 1939 w Osieku) – kapitan piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

Był drugim synem Jana i Bolesławy z domu Klajbor. Miał dwóch braci. Starszy brat Maksymilian był również zawodowym oficerem, brał udział w powstaniu śląskim, w wojnie obronnej z najeźdźcą hitlerowskim jako oficer mobilizacyjny w 73 pp i zmarł w obozie jenieckim w 1943 r. Młodszy brat Józef był nauczycielem, kończył wojnę w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie i wrócił do kraju w 1946 r.

W styczniu 1919 r., Paweł Blew, będąc uczniem gimnazjum w Nakle nad Notecią, bez zgody rodziców – pod ostrzałem Grenzschutzu – przepłynął wpław Kanał Bydgoski, dotarł do powstańców i brał udział w powstaniu wielkopolskim, a następnie uczestniczył w wojnie z bolszewikami w 1920 roku. 27 czerwca 1935 roku został mianowany kapitanem ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 roku i 38. lokatą w korpusie oficerów piechoty.

Oficer służby stałej Wojska Polskiego, ostatni przydział przed wybuchem wojny to 73 pułk piechoty w Katowicach. W 1939 roku pełnił służbę na stanowisku dowódcy 2 kompanii ON „Mysłowice” należącej do batalionu ON „Katowice”. Jednocześnie pełnił funkcję powiatowego komendanta PW „Katowice I” w Mysłowicach.

W okresie mobilizacji przeniesiony do 201 pułku piechoty 55 Dywizji Piechoty, wchodzącej w skład Armii „Kraków”, na stanowisko dowódcy batalionu.

Dowodził batalionem w ciężkich walkach obronnych armii od Pszczyny do Osieka nad Wisłą. Poległ 11 września broniąc przeprawy Armii Kraków przez Wisłę w Osieku.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari pośmiertnie
• Srebrny Krzyż Zasługi
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921 „Polska Swemu Obrońcy”
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Władysław Adamczyk, Przeciw nawale, – wrzesień 1939 r., Instytut wydawniczy „PAX”, Warszawa 1970.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
• Ppłk. w st. sp. Władysław Steblik – Walki Armii „Kraków” w odwrocie znad Nidy i Dunajca nad San – Wojskowy Przegląd Historyczny nr 1/1970