73 Pułk Piechoty (II RP)
| ||
| ||
| Historia | ||
| Państwo |  II Rzeczpospolita
| |
| Sformowanie | 1918 | |
| Rozformowanie | 1939 | |
| Tradycje | ||
| Święto | 23 lipca[1] | |
| Nadanie sztandaru | 1922 | |
| Rodowód | 1 Pułk Rezerwowy 155 Pułk Piechoty Wielkopolskiej | |
| Dowódcy | ||
| Pierwszy | kpt. Kazimierz Zenkteller | |
| Ostatni | Piotr Sosialuk | |
| Działania zbrojne | ||
| powstanie wielkopolskie wojna polsko-bolszewicka kampania wrześniowa | ||
| Organizacja | ||
| Dyslokacja | garnizon Katowice ( II bp w Oświęcimiu)[2] (Okręg Korpusu Nr V) | |
| Rodzaj wojsk | piechota | |
| Podległość | 23 Dywizja Piechoty[2] | |
| Odznaczenia | ||
| ||
73 Pułk Piechoty (73 pp) – oddział piechoty Wojska Polskiego II RP.
Pułk sformowany został w strukturach Wojsk Wielkopolskich w 1919 roku. W okresie pokoju stacjonował w Katowicach. W kampanii wrześniowej walczył w składzie 23 Dywizji Piechoty.
Spis treści
Formowanie pułku[edytuj | edytuj kod]
Sformowany 2 października 1919 roku jako 1 pułk rezerwowy Wojsk Wielkopolskich[3] z samorzutnych kompanii strzeleckich: bukowskiej, szamotulskiej, wolsztyńskiej i kościańskiej. Pod dowództwem kapitana Kazimierza Zenktellera (późniejszego podpułkownika) uczestniczył w powstaniu wielkopolskim. 26 stycznia 1920 roku został przemianowany na 155 pułk piechoty Wielkopolskiej. Obowiązki dowódcy objął kapitan Jan Namysł[4].
Jako 155 pp brał udział w wojnie z bolszewikami 1920. Toczył boje nad Autą (rzeka), Dzisną oraz pod Grodnem. Najcięższą bitwę stoczył 23 lipca 1920 roku pod Indurą.
Po reorganizacji Wojska Polskiego, 155 pp został w marcu 1921 roku przemianowany na 73 pułk piechoty. Dowódcą został podpułkownik Erwin Kossowski. 20 czerwca 1922 roku nastąpiło przeniesienie pułku na Górny Śląsk[5].
Pułk w okresie pokoju[edytuj | edytuj kod]
73 pułk piechoty stacjonował na terenie Okręgu Korpusu Nr V[6] w garnizonie Katowice[7] (II batalion w Oświęcimiu, batalion zapasowy w Szczakowej).
Jednostka zajmowała budynki przy ulicy Koszarowej nieopodal centrum Katowic. Swoje święto pułkowe obchodziła corocznie w dniu 23 lipca – w rocznicę bitwy pod Indurą z okresu wojny polsko-bolszewickiej. W tych dniach odbywały się zwyczajowe defilady ulicami Katowic oraz uroczystości na dziedzińcu koszarowym połączone z wręczaniem odznaki pułkowej i innych żołnierskich wyróżnień[8].
W 1929 roku został opublikowany „Zarys historii wojennej” pułku autorstwa kapitana Tadeusza Zygmunta Józefa Przyjemskiego (1896–1944), powstańca wielkopolskiego i śląskiego, kawalera Krzyża Walecznych[9].
Na podstawie rozkazu wykonawczego Ministerstwa Spraw Wojskowych do Departamentu Piechoty o wprowadzeniu organizacji piechoty na stopie pokojowej PS 10-50 z 1930 roku, w Wojsku Polskim wprowadzono trzy typy pułków piechoty. 73 pułk piechoty zaliczony został do typu III pułków piechoty o stanach zbliżonych do wojennych. Na czas wojny przewidywany był do działań osłonowych. Corocznie otrzymywał około 1010 rekrutów. Jego obsadę stanowiło 68 oficerów i 2200 podoficerów i żołnierzy[10].
W latach 1931-32 na terenie koszar powstał okazały 4-piętrowy gmach, który pozostał głównym budynkiem I i III batalionu aż do wybuchu wojny. II batalion 73 pp zajmował budynki po byłym austriackim pułku artylerii na peryferiach Oświęcimia. W okresie okupacji teren byłych koszar II batalionu w Oświęcimiu Niemcy przeznaczyli pod rozbudowę obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau.
W dniach 21 IX – 2 X 1938 wchodząc w skład 23 Dywizji Piechoty pułk uczestniczył w aneksji czeskiego Zaolzia. Od wiosny 1939 w pułku prowadzono przygotowania do działań wojennych.
Walki w kampanii wrześniowej 1939 roku[edytuj | edytuj kod]
W czasie kampanii wrześniowej wchodził w skład 23 Dywizji Piechoty, walczącej w ramach Armii „Kraków”. Pułkiem dowodził ppłk Piotr Sosialuk. W dniach 1-3 IX brał udział w bitwie granicznej. Do najcięższych walk doszło 2 IX pod Wyrami z oddziałami niemieckiej 8 i 28 Dywizji Piechoty. Od 4 IX uczestniczył w odwrocie Armii „Kraków”. Kolejne większe bitwy: w Pacanowie (9 IX), pod Osiekiem (11 IX), pod Banachami, Biłgorajem i Solą (województwo lubelskie) (16 IX). Ostatnią, ok. 22-godzinną walkę, 73 pp stoczył w dniach 19-20 IX pod Tomaszowem Lubelskim w ramach Grupy Operacyjnej „Jagmin” (dowódca: gen. Jan Jagmin-Sadowski).
Za udział w kampanii wrześniowej oficerom i żołnierzom 73 pp przyznano 61 Krzyży Orderu Virtuti Militari oraz 42 Krzyże Walecznych. W trakcie walk polegli wszyscy trzej dowódcy batalionów – mjr Woźniakowski, ppłk Kiełbasa i mjr Nowożeniuk. Dowódca pułku, ppłk Sosialuk, został rozstrzelany 2 VII 1940 po haniebnym „wyroku” nazistowskiego „sądu specjalnego” – Sondergerichtu[11]. Wielu oficerów i żołnierzy katowickiego pułku, którzy uniknęli niewoli, kontynuowało walkę w organizacjach podziemnych oraz w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie.
11 XI 1944 gen. Władysław Anders odznaczył 73 pp Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[12].
Żołnierze pułku[edytuj | edytuj kod]
- Dowódcy pułku
- kpt. piech. Kazimierz Zenkteller (2 X 1919 – 15 II 1920 → dowódca VII Brygady Rezerwowej[13])
- mjr piech. Jan Namysł (15 II 1920[14] – 1922)
- ppłk piech. Erwin Kossowski (1922 – 9 III 1923 → komendant miasta Łodzi[15])
- płk piech. Anatol Laudański[16] (9 III 1923 – 15 X 1925 → oficer PW w Dowództwie 23 DP[17])
- płk SG Juliusz Drapella (15 X 1925 – 31 III 1927 → dowódca piechoty dywizyjnej 27 DP[18])
- płk SG Marian Czerniewski (31 III 1927[19] – 24 VII 1928 → pomocnik dowódcy OK VI do spraw uzupełnień[20])
- ppłk dypl. Tadeusz Różycki-Kołodziejczyk (24 VII 1928 – 28 VI 1933 → szef Wojskowego Instytutu Naukowo-Wydawniczego[21])
- ppłk dypl. Alojzy Horak (28 VI 1933 – III 1935 → dyspozycja szefa Biura Personalnego M.S.Wojsk[22].)
- ppłk dypl. Bronisław Duch (4 VII 1935[23][24] – 1938 → dyrektor nauk Centrum Wyszkolenia Piechoty)
- ppłk piech. Piotr Sosialuk (1938 – IX 1939)
- Zastępcy dowódcy pułku
- mjr piech. Henryk Sebera (p.o. od 18 II 1922[25])
- mjr / ppłk piech. Zygmunt Szafranowski (1923 – 26 IV 1928 → zastępca dowódcy 10 pp)
- ppłk piech. Kazimierz Tadeusz Majewski (26 IV 1928 – 3 VIII 1931 → dowódca 38 pp[26])
- ppłk piech. Ignacy Bobrowski (3 VIII 1931 – III 1935 → kierownik Okręgowego Urzędu WF i PW w Grodnie[27])
- ppłk piech. Piotr Sosialuk (III 1935[28] – 1938 → dowódca 73 pp)
- ppłk piech. Henryk Kowalówka (1938 – 1939)
- mjr piech. Rudolf Wojnar (I 1924[29])
- mjr piech. Jan Warmuziński (do 31 X 1927 → dowódca I baonu[30])
- mjr / ppłk piech. Antoni Kajetanowicz (31 X 1927 – 26 IV 1928 → zastępca dowódcy 63 pp)
- mjr piech. Franciszek I Pytel[31] (od 26 IV 1928[32])
- mjr / ppłk piech. Stanisław Undas (III 1931 – 1936 → zastępca dowódcy 43 pp)
- Oficerowie pułku
- mjr piech. Leopold Ślizowski – dowódca I baonu (do 31 X 1927) i II baonu (od 31 X 1927[30])
- mjr piech. Bolesław Ciechanowski – dowódca II baonu (1923), III baonu (1924) i I baonu (1925)
- kpt. piech. Roman Ludwik Bielawski
- kpt. rez. piech. Bolesław Roman Czuchajowski
- kpt. piech. Stefan Fabiszewski
- kpt. rez. Józef Walenty Furmanek
- kpt. piech. Nikodem Sobik
- kpt. piech. Wilhelm Jan Fedorko
- mjr Stanisław Profic
- ppłk piech. Piotr Ryba
- mjr Józef Synoś – dowódca baonu (1933–1936)
- ppor. Jan Wawrzyczek
- mjr Jan Witkowski (dowódca IV batalionu)
- ppor. rez. Józef Maria Wojciechowski
Obsada personalna w 1939 roku[edytuj | edytuj kod]
Obsada personalna i struktura organizacyjna w marcu 1939 roku[33][a]:
- Dowództwo, kwatermistrzostwo i pododdziały specjalne
- dowódca pułku – ppłk Piotr Sosialuk
- I z-ca dowódcy – ppłk Władysław II Adamczyk
- adiutant – p.o. por. Alfred Bogusław Jelonkiewicz (*)[b]
- starszy lekarz – mjr dr Jan Chudzicki
- młodszy lekarz – por. lek. Zygmunt Kwieciński
- II z-ca dowódcy (kwatermistrz) – ppłk Henryk Kowalówka
- oficer mobilizacyjny – kpt. Maksymilian Jan Blew
- z-ca oficera mobilizacyjnego – kpt. Juliusz Ignacy Sulkowski
- oficer administracyjno-materiałowy – kpt. Jan Janusz Horzemski
- oficer gospodarczy – kpt. int. Marian Józef Michał Antosiowicz
- praktyka u oficera gospodarczego – por. adm. (piech.) Jan Ciupka
- oficer żywnościowy – chor. Jan Krehl
- dowódca kompanii gospodarczej i oficer taborowy – kpt. Eugeniusz Franciszek Losert
- kapelmistrz – kpt. adm. (kapelm.) Kazimierz Kanaś
- dowódca plutonu łączności – por. Alojzy Piotr Babiński
- dowódca plutonu pionierów – por. Feliks Kisiel
- dowódca plutonu artylerii piechoty – kpt. art. Eligiusz Aleksander Starza-Majewski
- dowódca plutonu ppanc. – por. Władysław Antoni Jankowski
- dowódca oddziału zwiadu – por. Alfred Bogusław Jelonkiewicz (*)
- I batalion
- dowódca batalionu – mjr Stanisław Radomir Woźniakowski
- dowódca 1 kompanii – kpt. Zygmunt Wincenty Krasnopolski
- dowódca plutonu – por. Stanisław Zdzisław Strzałkowski
- dowódca plutonu – ppor. Jerzy Ostaniewicz
- dowódca plutonu – ppor. Karol Grzegorz Rudziński
- dowódca 2 kompanii – kpt. Franciszek Radtke
- dowódca plutonu – ppor. Józef Góra
- dowódca plutonu – ppor. Leon Zalisz
- dowódca 3 kompanii – kpt. Stefan Tłustochowicz
- dowódca plutonu – ppor. Marian Członkowski
- dowódca 1 kompanii km – kpt. Bonifacy Marian Roman Waligórski
- dowódca plutonu – por. Stefan Jan Klimas
- dowódca plutonu – ppor. Eugeniusz Józef Liszkowski
- II batalion
- dowódca batalionu – ppłk Władysław Kiełbasa
- adiutant dowódcy batalionu – por. Aleksander Piotr Zając
- pomocnik dowódcy baonu ds. gospodarczych – kpt. Antoni Roman Nowosadowski
- Lekarz batalionu – por. lek. Bolesław Apolinary Kosterski
- dowódca 4 kompanii – kpt. Bolesław Zygmunt Zarębski
- dowódca plutonu – ppor. Ireneusz Woźniak
- dowódca plutonu – chor. Ludwik Dykert
- dowódca 5 kompanii – kpt. Alfons Kotowski
- dowódca plutonu – ppor. Mieczysław Fugeniusz Drewicz
- dowódca plutonu – ppor. Józef Kurek
- dowódca 6 kompanii – kpt. Teodozjusz Kowalski
- dowódca plutonu – por. Tadeusz Kozłowski
- dowódca plutonu – ppor. Zygmunt Mieczysław Adam Sobotowski
- dowódca 2 kompanii km – kpt. Roman Ludwik Bielawski
- dowódca plutonu – ppor. Stanisław Poliwacz
- dowódca plutonu – chor. Jan Dawdziński
- III batalion
- dowódca batalionu – vacat
- dowódca 7 kompanii – kpt. Marian Zawarczyński
- dowódca plutonu – por. Stefan Jan Malanek
- dowódca plutonu – ppor. Aleksander Jan Jędrzejowski
- dowódca plutonu – ppor. Antoni Franciszek Staszewski
- dowódca 8 kompanii – kpt. Franciszek Wiatr
- dowódca plutonu – ppor. Jan Teodor Domogała
- dowódca 9 kompanii – por. Kazimierz Matyjaszewski
- dowódca plutonu – ppor. Tadeusz Franciszek Wróblewicz
- dowódca 3 kompanii km – p.o. por Konstanty Józef Jabłoński
- dowódca plutonu – por. Zenobiusz Marian Kubik
- dowódca plutonu – por. Jan Wawrzyczek
- IV batalion
- dowódca batalionu – mjr Jan Stefan Witkowski
- adiutant dowódcy IV batalionu – kpt. Antoni Kurdziel
- dowódca 4 kompanii km – kpt. Stanisław Jan Siemiatycki
- dowódca plutonu – por. Mieczysław Leon Stanisław Jan Tabor
- dowódca plutonu – por. Antoni Zbigniew Mendefik
- dowódca plutonu – por. Jan Obierek
- dowódca 5 kompanii km – kpt. Jan Szczęsny Lebiedziewicz
- dowódca plutonu – por. Jan Oleksy
- dowódca plutonu – por. Antoni Kuryś
- dowódca 6 kompanii – kpt. Bohdan Gabriel Pudykiewicz
- dowódca plutonu – por. Mikołaj Meinhardt
- na kursie – por. Alfred Stefan Jüttner
- na kursie – ppor. Stanisław Skowronek
- odkomenderowany – kpt. Zygmunt Strękowski
- Dywizyjny Kurs Podchorążych Rezerwy 23 DP
- dowódca – mjr Nowożeniuk Władysław
- dowódca plutonu strzeleckiego – por. Fiedler Fugeniusz Jan
- dowódca plutonu strzeleckiego – Kurański Stefan Franciszek
- dowódca plutonu strzeleckiego – Tabaka Franciszek
- dowódca plutonu km – Żurowski Seweryn Marian Kazimierz
- 73 obwód przysposobienia wojskowego „Katowice”
- komendant obwodowy PW – kpt. adm. (piech.) Jasiński Stanisław Hilary (*)
- komendant powiatowy PW „Katowice” – kpt. piech. Olszewski Mieczysław Karol (*)
- komendant powiatowy PW „Katowice I” (m.p. w Mysłowicach) – kpt. piech, Blew Paweł Konrad (*)
Obsada personalna pułku we wrześniu 1939 roku
- Dowództwo
- dowódca pułku – ppłk piech. Piotr Sosialuk
- I adiutant – kpt. Zygmunt Strękowski
- II adiutant – por. Alfred Jüttner
- I batalion
- dowódca batalionu – mjr Stanisław Radomir Woźniakowski (poległ 20 IX)
- adiutant – ppor. rez. Bolesław Malicki
- dowódca 1 kompanii strzeleckiej – kpt. Zygmunt Krasnopolski
- dowódca 2 kompanii strzeleckiej – por. Stanisław Strzałkowski
- dowódca 3 kompanii strzeleckiej – kpt. Aleksander Kajetanowicz
- dowódca 1 kompanii ckm – por. Stefan Klimas
- II batalion
- dowódca batalionu – ppłk Władysław Kiełbasa (poległ 2 IX)
- adiutant – por. Witold Gawdzik
- dowódca 4 kompanii – por. Stefan Dębski
- dowódca 5 kompanii – por. Jan Drewicz
- dowódca 6 kompanii – por. Tadeusz Kozłowski
- dowódca 2 kompanii ckm – kpt. Roman Ludwik Bielawski
- III batalion
- dowódca batalionu – mjr Władysław Nowożeniuk (poległ 16 IX)
- adiutant – ppor. rez. Stefan Cholewa
- dowódca 7 kompanii strzeleckiej – por. Aleksander Zając
- dowódca 8 kompanii strzeleckiej – kpt. Franciszek Wiatr
- dowódca 9 kompanii strzeleckiej – por. Zenobiusz Kubik
- dowódca 3 kompanii ckm – por. Konstanty Jabłoński
- Pododdziały specjalne
- dowódca kompanii przeciwpancernej – por. Józef Janowski
- dowódca plutonu artylerii piechoty – kpt. Eligiusz Starża-Majewski
- zastępca dowódcy plutonu artylerii piechoty – ppor. rez. Jerzy Cott (poległ 20 IX)
Kawalerowie Virtuti Militari[edytuj | edytuj kod]
Żołnierze pułku odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari[36]
- por. Ignacy Alejski
- por. Stefan Balcer
- sierż. Franciszek Białkowski
- por. Janusz Hager
- szer. Józef Hylewicz
- sierż. Andrzej Jackowiak
- chor. Antoni Karczmarek
- kpr. Aleksander Kłosowski
- szer. Wawrzyniec Koralczyk
- por. Mieczysław Marian Kowalski
- por. Franciszek Kwiatkowski
- mjr Jan Namysł
- por. Stefan Sobera
- chor. Stanisław Sobkowiak
- st. szer. Ludwik Szczepański
- plut. Piotr Szmatuła
- por. Franciszek Szulc
- sierż. Stanisław Tasiemkowski
- kpt. Dionizy Vogël
- chor. Franciszek Zając
- ppłk Kazimierz Zenkteller
Symbole pułku[edytuj | edytuj kod]
- Sztandar
4 stycznia 1922 roku, w Kępnie, gen. Kazimierz Raszewski wręczył dowódcy pułku sztandar ufundowany przez społeczeństwo Kępna i powiatu kępińskiego[2]. Na sztandarze wyhaftowany jest napis „powiat Kępiński” i herb Kępna. W dolnych rogach widnieją daty powstania pułku i wręczenia sztandaru[3].
Podczas kapitulacji sztandar został ukryty w okolicach wsi Zielone[2]. Po wojnie został znaleziony przez pracownika muzeum w Biłgoraju, Tomasza Bordzania i znajduje się w tamtejszym muzeum. W Muzeum Śląskim w Katowicach znajduje się kopia sztandaru[37].
- Odznaka pamiątkowa
27 października 1925 roku Minister Spraw Wojskowych, generał dywizji Władysław Sikorski zatwierdził wzór odznaki pamiątkowej 73 Pułku Piechoty[38]. Odznaka o wymiarach 47x33 mm ma kształt orła piastów śląskich z półksiężycem na piersi, trzymającego w szponach numer „73”, oparty w tle na skrzyżowanych młotkach, otoczony jest owalnym wieńcem laurowym. Nad orłem otwarta złota korona królewska, zamyka wieniec u góry. Odznaka oficerska, dwuczęściowa, wykonana w srebrze. Wykonawcą odznaki był Wiktor Gontarczyk z Warszawy[7].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[34].
- ↑ Gwiazdką oznaczono oficera, który pełnił jednocześnie więcej niż jedną funkcję[35].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dziennik Rozkazów MSWojsk. nr 16 z 19 maja 1927 roku
- ↑ a b c d Satora 1990 ↓, s. 137.
- ↑ a b Prugar-Ketling 1992 ↓, metryka.
- ↑ Przyjemski 1929 ↓, s. 5-9.
- ↑ Przyjemski 1929 ↓, s. 27.
- ↑ Almanach Oficerski 1923/24 ↓, s. 52.
- ↑ a b Sawicki i Wielechowski 2007 ↓, s. 119.
- ↑ Leszek Szostek, 73 pułk piechoty, Pruszków 2002, Oficyna Wydawnicza „Ajaks”. s. 12
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 87, 227.
- ↑ Jagiełło 2007 ↓, s. 63-65.
- ↑ Jan Przemsza-Zieliński, Księga wrześniowej chwały pułków śląskich Tom I, Katowice 1989, KAW, s. 172
- ↑ Zarządzenie gen. W Andersa z 11 listopada 1966 r. Instytut Polski i Muzeum im. gen Sikorskiego w Londynie, sygn. A XII 77.
- ↑ Rozkaz Nr 15 Dowództwa Frontu Wielkopolskiego z dnia 11 lutego 1920 roku, Dział II Personalny, § 13.
- ↑ Rozkaz Nr 13 Dowództwa Frontu Wielkopolskiego z dnia 4 lutego 1920 roku, Dział II Personalny, § 19 i rozkaz Nr 21 Dowództwa Frontu Wielkopolskiego z dnia 29 lutego 1920 roku, Dział II Personalny, § 11.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 14 z 9 marca 1923 roku, s. 177.
- ↑ Pułkownik Anatol Laudański zmarł w styczniu 1936 roku w Katowicach. W ewidencji wojskowej figurował pod nazwiskiem „Laudański” bez przydomka „Stegwiłł”.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 106 z 15 października 1925 roku, s. 570.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 31 marca 1927 roku, s. 97.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 31 marca 1927 roku, s. 98.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 24 lipca 1928 roku, s. 218.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 130.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 8 z 1 czerwca 1935 roku, s. 51, 54.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 10 z 4 lipca 1935 roku, s. 95.
- ↑ Nowi dowódcy i zastępcy dowódców pułków. „Gazeta Lwowska”, s. 4, Nr 155 z 11 lipca 1935.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 2 z 18 lutego 1922 roku, s. 122.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 5 z 3 sierpnia 1931 roku, s. 233.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 31 sierpnia 1935 roku, s. 109.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 6 z 18 kwietnia 1935 roku, s. 43.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 24 stycznia 1924 roku, s. 34.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 326.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 87, 173. Franciszek I Pytel ur. 31 stycznia 1889 roku, odznaczony dwukrotnie Krzyżem Walecznych.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 136.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 634-635 i 681.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VIII.
- ↑ Przyjemski 1929 ↓, s. 30.
- ↑ Historia GO Śląsk
- ↑ Dziennik Rozkazów M.S.Wojsk. Nr 35 z 27.10.1925 r., poz. 352.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-10-10].
- Karol Firich, Stanisław Krzysik, Tadeusz Kutrzeba, Stanisław Müller, Józef Wiatr: Almanach oficerski na rok 1923/24 zeszyt 2, dział III. Warszawa: Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1923.
- Zdzisław Jagiełło: Piechota Wojska Polskiego 1918-1939. Warszawa: Bellona, 2007. ISBN 978-83-11-10206-4.
- (red.)Bronisław Prugar-Ketling: Księga chwały piechoty. Warszawa: Departament Piechoty MSWojsk, Warszawa 1937-1939. Reprint: Wydawnictwo Bellona, 1992.
- Tadeusz Przyjemski: Zarys historii wojennej 73-go pułku piechoty. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Jan Przemsza-Zieliński: Księga wrześniowej chwały pułków śląskich Tom I, KAW, Katowice 1989
- Kazimierz Satora: Opowieści wrześniowych sztandarów. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 1990. ISBN 83-211-1104-1.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
- Zdzisław Sawicki, Adam Wielechowski: Odznaki Wojska Polskiego 1918-1945: Katalog Zbioru Falerystycznego: Wojsko Polskie 1918-1939: Polskie Siły Zbrojne Na Zachodzie. Warszawa: Pantera Books, 2007. ISBN 978-83-204-3299-2.
- Władysław Steblik: Armia „Kraków”, Wydawnictwo MON, Warszawa 1989
- Karol Rudziński. Wspomnienia dowódcy kompanii 73 pp z walk we wrześniu 1939. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 4, s. 179-192, 1984. Warszawa: Wydawnictwo „Czasopisma Wojskowe”. ISSN 0043-7182.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
| |||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||
