Przejdź do zawartości

Pawieł Kabanow (Bohater Związku Radzieckiego)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pawieł Kabanow
Павел Кабанов
starszy sierżant starszy sierżant
Data i miejsce urodzenia

24 maja 1920
Nagornoje, gubernia włodzimierska

Data i miejsce śmierci

6 czerwca 1985
Żukowskij, obwód moskiewski

Przebieg służby
Lata służby

1941–1945

Siły zbrojne

Armia Czerwona

Jednostki

210 gwardyjski pułk piechoty 71 Gwardyjskiej Dywizji Piechoty 6 Gwardyjskiej Armii

Stanowiska

dowódca oddziału

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Sławy III klasy

Pawieł Antonowicz Kabanow (ros. Павел Антонович Кабанов; ur. 24 maja 1920 we wsi Nagornoje obecnie w rejonie sudogodskim w obwodzie włodzimierskim, zm. 6 czerwca 1985 w mieście Żukowskij) – radziecki wojskowy, starszy sierżant, Bohater Związku Radzieckiego (1944).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie chłopskiej. Pracował w Kowrowie i Moskwie m.in. jako ślusarz, od czerwca 1941 służył w Armii Czerwonej. Od października 1941 uczestniczył w wojnie z Niemcami, brał udział m.in. w walkach w obwodzie witebskim w czerwcu 1944 jako dowódca oddziału karabinów maszynowych 210 gwardyjskiego pułku piechoty 71 Gwardyjskiej Dywizji Piechoty 6 Gwardyjskiej Armii 1 Frontu Nadbałtyckiego w stopniu starszego sierżanta. 24 czerwca 1944 we wsi Mamojki w rejonie bieszenkowickim wraz z oddziałem forsował Zachodnią Dźwinę, ogniem z karabinu maszynowego tłumiąc ostrzał wroga i ułatwiając pułkowi sforsowanie rzeki[1]. Po wojnie został zwolniony do rezerwy, w 1950 przyjęto go do WKP(b), pracował w Centralnym Instytucie Aerohydrodynamicznym w Moskwie. Mieszkał w mieście Żukowskij, gdzie zmarł i został pochowany.

odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

I medale.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]