Paxillus cuprinus
.jpg)
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Paxillus cuprinus |
| Nazwa systematyczna | |
| Paxillus cuprinus Jargeat, Gryta, J.-P. Chaumeton & Vizzini Fungal Biology 118(1): 26 (2014) | |
.jpg)
Paxillus cuprinus Jargeat, Gryta, J.-P. Chaumeton & Vizzini – gatunek grzybów z rodziny krowiakowatych[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Paxillus, Paxillaceae, Boletales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisali go Patricia Jargeat, Hervé Gryta, J.-P. Chaumeton i Alfredo Vizzini w 2014 r. pod brzozą brodawkowatą w parku we Francji[1].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Średnica 5,4–15 cm, u młodych okazów wypukły z silnie podwiniętym brzegiem, potem płasko wypukły, nawet nieco wklęsły. Powierzchnia początkowo szarobrązowa z zielonkawymi, odcieniami, potem czerwonożółto-ochrowa, pod działaniem KOH czerwona[2].
Gęste z międzyblaszkami, nieco zbiegające na trzon, jasnożółte, po potarciu zmieniające barwę na ciemnoczerwonobrązową, krawędzie nieco jaśniejsze[2].
Wysokość 4,6–7,3 cm, grubość 2–2,3 cm, dołem cylindryczny, krótszy niż średnica kapelusza, na wierzchołku żółtawobiały, u podstawy czerwonobrązowy[2].
Gruby, o owocowym, przyjemnym zapachu[2].
- Cechy mikroskopowe
Podstawki maczugowate, 4-zarodnikowe ze sprzążką bazalną, 28,7–36,4 × 5,8–9,5 μm. Bazydiospory migdałkowate, jajowate, zwężone na wierzchołku, gładkie, szkliste, zazwyczaj z dużą centralną gutulą (7,5–)7,9–9,1(–10,0) × (4,6–)5,0–5,9(–6,5) μm, Q = 1,4–2,1, Qe = 1,6. Pleurocystydy zwykle wklęsłe, z długą, ostrą szyjką wierzchołkową, 32,5–61,4 × 7,3–16,2 µm[2].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Podano występowanie w Ameryce Północnej i Południowej, Europie, Azji i na Nowej Zelandii[3]. W Polsce jego stanowiska podaje internetowy atlas grzybów. Znajduje się w nim na liście gatunków zagrożonych i wartych objęcia ochroną[4].
Naziemny grzyb mykoryzowy[5]. W Polsce notowany w lesie mieszanym z brzozami, dębami, sosnami, osikami[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2024-01-18] (ang.).
- ↑ a b c d e Demetrio Merino Alcántara, Paxillus cuprinus [online], 2016 [dostęp 2024-01-18] (hiszp.).
- ↑ Występowanie Paxillus cuprinus na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2024-01-18].
- ↑ a b Aktualne stanowiska Paxillus cuprinus w Polsce [online], grzyby.pl [dostęp 2024-01-18] (pol.).
- ↑ Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 490, ISBN 83-89648-09-1.