Pałac Sportu w Rydze
56°57′34″N 24°08′10″E/56,959444 24,136111 Pałac Sportu w Rydze w 2002 roku | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
Kr. Barona iela 75 |
| Lata budowy |
1968–1970 |
| Otwarta |
15 kwietnia 1970 |
| Zamknięta |
16 maja 2007 |
| Zburzona |
2008 |
| Architekt |
Oļģerts Krauklis, Biruta Burčika, Ārija Išhanova, Liliāna Kraukle, Maija Rita Skalberga |
| Liczba miejsc | |
| Całkowita |
5500 |
Położenie na mapie Łotwy  | |
Położenie na mapie Rygi  | |
| 56°57′34″N 24°08′10″E/56,959444 24,136111
| |
Pałac Sportu w Rydze (łot. Rīgas Sporta pils) – nieistniejąca już hala widowiskowo-sportowa w Rydze, stolicy Łotwy. Obiekt istniał w latach 1970–2008 i wykorzystywany był głównie w charakterze lodowiska. Pojemność areny wynosiła 5500 widzów. Było to pierwsze w historii kryte lodowisko na Łotwie i przez lata stanowiło najważniejszy ośrodek hokeja na lodzie w tej republice.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Budowa areny rozpoczęła się w 1968 roku. Obiekt powstawał w miejscu dawnych wojskowych stajni. Projekt areny stworzyli Oļģerts Krauklis (główny architekt), Biruta Burčika, Ārija Išhanova, Liliāna Kraukle i Maija Rita Skalberga[1]. Aby przyśpieszyć prace projektowe, architektom polecono wzorować się na projekcie hali sportowej w Ałmaty[2]. Oddanie obiektu do użytku miało miejsce 15 kwietnia 1970 roku[3][4]. Z otwarciem zdążono przed setną rocznicą urodzin Włodzimierza Lenina, choć pośpiech spowodował, że po otwarciu wciąż prowadzono prace wykończeniowe i naprawiano niedoróbki[5].
Hala służyła głównie jako lodowisko (było to pierwsze kryte lodowisko na Łotwie), a swoje spotkania rozgrywali na nim hokeiści drużyny Dinamo Ryga. W sezonie 1987/1988 zespół ten dotarł do finału mistrzostw ZSRR, w którym uległ moskiewskiemu CSKA, zostając wicemistrzem kraju[6]. W 1995 roku drużyna Dinama została rozwiązana z powodów finansowych. Obiekt nadal służył jednak innym klubom hokejowym. Po odzyskaniu przez Łotwę niepodległości na początku lat 90. XX wieku hala stała się głównym lodowiskiem w kraju[7]. 3 listopada 1992 roku formalnie nadano jej status „narodowej bazy sportowej”. W hali często grywała hokejowa reprezentacja Łotwy. Jednym z najbardziej pamiętnych spotkań kadry narodowej na tym obiekcie był rozegrany 13 lutego 2005 roku mecz z Białorusią, decydujący o awansie na igrzyska olimpijskie. Gospodarze w dramatycznych okolicznościach wygrali 5:4, awansując tym samym do turnieju olimpijskiego[8][1]. Arena służyła także innym dyscyplinom, m.in. łyżwiarstwu figurowemu, gimnastyce, koszykówce, sportom walki czy podnoszeniu ciężarów[3][4][9]. W 1978 roku obiekt był jedną z aren mistrzostw świata w siatkówce kobiet[10][5].
Pod koniec lat 90. XX wieku obiekt został sprywatyzowany. Na początku XXI wieku władze miasta wydały zgodę na ewentualną rozbiórkę hali. W 2006 roku oddano do użytku nową halę widowiskowo-sportową, Arēna Rīga, która przejęła rolę głównego ośrodka hokejowego. 16 maja 2007 roku stara hala została zamknięta, a w grudniu 2008 roku zakończono jej rozbiórkę[4], pozostawiając jedynie niewielki fragment budynku, pełniący rolę stacji transformatorowej[9]. W miejsce areny miały powstać apartamenty, sklepy oraz biura. Skalę projektu szacowano na ponad 100 mln euro. Kryzys finansowy wstrzymał jednak inwestycję i teren przez lata pozostał jako pusty, zarastający plac, ogrodzony metalowym płotem[3][1]. W 2021 roku przestrzeń udostępniono okolicznym mieszkańcom jako tymczasowe miejsce uprawy warzyw, choć inwestycje wciąż planowane są na przyszłość[11][12].
Pochodzący z Rygi zespół muzyczny Labvēlīgais Tips nagrał utwór pt. „Rīgas Sporta Pils”, który ukazał się w albumie „Mūzika Iereibušiem Cilvēkiem” wydanym w 2002 roku[13].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c “Rīgas Sporta pils” – toreiz un tagad. www.hokejablogs.lv, 25 września 2013. [dostęp 2021-12-27]. (łot.).
- ↑ Kaspars Lācis: Rīgas Sporta pils - Latvijas hokeja vēstures ikona un zudusī laikmeta lieciniece. www.lsm.lv, 1 listopada 2019. [dostęp 2021-12-27]. (łot.).
- ↑ a b c Agnese Drunka: 15. aprīlis. 1970. gadā ekspluatācijā nodeva Rīgas Sporta pili. lr1.lsm.lv. [dostęp 2021-12-27]. (łot.).
- ↑ a b c Lido vairs tikai atmiņās. Rīgas Sporta pilij - 45. www.delfi.lv, 15 kwietnia 2015. [dostęp 2021-12-27]. (łot.).
- ↑ a b Sabiedrība → Rīgas Sporta pils. news.frut.lv, 21 maja 2007. [dostęp 2021-12-27]. (łot.).
- ↑ XLII чемпионат СССР. 24 сентября 1987 года - 13 мая 1988 года Самый захватывающий турнир 80-х годов.. www.hockeystars.ru. [dostęp 2021-12-27]. (ros.).
- ↑ Viesturs Zariņš: Latvia’s hockey history spans a century. latviansonline.com, 3 maja 2006. [dostęp 2021-12-27]. (ang.).
- ↑ 10 gadi kopš brīnuma Rīgas Sporta pilī - neaizmirstamā spēle Latvija-Baltkrievija. www.delfi.lv, 13 lutego 2015. [dostęp 2021-12-27]. (łot.).
- ↑ a b Ieva Janelsiņa: Rīgas Sporta pils - izklaides kapsētā. skalak.rsu.lv, 29 stycznia 2019. [dostęp 2021-12-27]. (łot.).
- ↑ WOMEN'S WORLD CHAMPIONSHIP 1978. www.fivb.org. [dostęp 2021-12-27]. (ang.).
- ↑ Bijušās Rīgas Sporta pils teritorijā plāno uz laiku ierīkot mazdārziņus. buvinzenierusavieniba.lv, 7 września 2020. [dostęp 2021-12-27]. (łot.).
- ↑ Anastasija Kuzminova: Katrīna Jaunupe par savu dobi Sporta pils dārzos: Rīgai sen to vajadzēja!. www.santa.lv, 25 czerwca 2021. [dostęp 2021-12-27]. (łot.).
- ↑ Labvēlīgais Tips – Mūzika Iereibušiem Cilvēkiem. www.discogs.com. [dostęp 2021-12-27]. (ang.).