Pchacze typu Bizon

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pchacz Odratrans Bizon B-O-148 z barkami na śluzie wodnej w Spandau
Pchacz Odratrans Bizon B-O-133 z barką na Kanale Gliwickim

Bizon – polski typ pchaczy, budowanych od lat 60. XX wieku do lat 80. XX wieku przez Płocką Stocznię Rzeczną w Płocku, Tczewską Stocznię Rzeczną w Tczewie, zaś silniki spalinowe produkowane przez Zakłady Mechaniczne im. Marcelego Nowotki w Warszawie na licencji silnika Henschel.

Dane techniczne[edytuj | edytuj kod]

  • Długość całkowita: 20,85 m
  • Długość na wodnicy: 20,60 m
  • Szerokość na wręgach: 8,20 m
  • Szerokość całkowita: 8,28 m
  • Wysokość boczna: 2,00 m
  • Zanurzenie konstrukcyjne: 1,15 m
  • Wysokość nierozbieralna przy opuszczonej sterówce: 3,60 m
  • Wysokość nierozbieralna przy podniesionej sterówce: 5,00 m
  • Uciąg na palu: 50 kN
  • Prędkość z dwiema barkami: 10,5 km/godz.
  • Autonomiczność żeglugi: 155 godz
  • Napęd: zespół 2 silników wysokoprężnych 4BH22 (prod. H.Cegielski Poznań lub Zgoda Świętochłowice) o mocy 160 KM każdy

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]